Το χριστιανικό Ευαγγέλιο.( Αναστασίου, Αρχιεπ. Τιράνων και πάσης Αλβανίας )

Σύμφωνα με τη χριστιανική πίστη, μέσα στον χώρο της ανθρώπινης αυτής δημιουργίας που κινείται επί τη βάσει διαφόρων αξιών και κατευθύνσεων, ήρθε μια αποφασιστική στιγμή οπότε ο ίδιος ο Θεός εισήλθε υποστατικά στο ιστορικό γί­γνεσθαι, όταν «ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν» Πω. 1:14). Έτσι καθορίζεται πλέον νέος «λόγος» υπάρξεως της ανθρωπότητας και νέο ζωτικό κέντρο πολιτιστικής δημιουργίας. Εισάγεται μια νέα εντελέχεια, που κατευθύνει το «ανθρώπινο» και ολόκληρη την κτίση σ’ ένα νέο «τέλος».
Εδώ πια, το αποφασιστικά νέο δεν είναι μια ιδέα, μια αρχή, μια αλήθεια, την οποία κηρύσσει ένας σοφός (τύπου Γκοττάμα Βούδδα) ή ένας προφήτης που δέχθηκε μια αποκά­λυψη (τύπου Μωάμεθ), αλλά το θεανδρικό πρόσωπο του Ιησού Χριστού, που ενώνει με πρωτόγνωρο και ανεπανάληπτο τρόπο θεία και ανθρώπινη φύση. που ενούται υποστατικά με «το ανθρώπινον». με ολόκληρη την ανθρωπότητα. Το πρόσωπο αυτό, που συνδέει ιστορία και αιωνιότητα, «δι’ ημάς τους ανθρώπους και διά την ημετέραν σωτηρίαν» σταυρώθηκε, ανέστη, ανελήφθη και θα έλθει πάλι ως παγκόσμιος κριτής. Δεν διορθώνει απλώς την πορεία της ανθρωπότητος, δεν προ­τείνει τη θεραπεία της με βάση μια αρχή την οποία ανεκάλυψε, αλλά βεβαιώνει ότι είναι «η οδός και η αλήθεια», «η ανάστασις και η ζωή» (Ιω. 11:25-26). Αυτός ο Χριστός, «χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας» (Εβρ. 13:8). μένει αδιάκοπα ενωμένος με τηυν ανθρώπινη φύση μας. οδηγώντάς τη στη θέωση. Εδώ βρίσκεται ο πυρήνας του Ευαγγελίου.
«Το ευαγγέλιο του Χριστού» έκτοτε αλλάζει, θα λέγαμε, τα χρωμοσώματα της ανθρώπινης φύσεως, της καθορίζει ένα νέο μυστικό κώδικα εξελίξεως: από τον άνθρωπο στον Θεάνθρωπο, από τον λόγο, την ανάπτυξη της λογικής, προς την ένωση του ανθρώπου με τον Λόγο, την κοινωνία του με τον Λόγο της Αγάπης. Και συνάμα καθορίζει τη μεταμόρφωση ολόκληρης της φύσεως η οποία συνδέεται ουσιαστικά με τον άνθρωπο. Για όσους δεν πιστεύουν σ’ αυτή την αποκάλυψη, η θέση τούτη παραμένει «σκάνδαλο» και «μωρία». Για τους «κλητούς» όμως, ανεξάρτητα από οποιονδήποτε πολιτισμό κι αν προέρχονται, ο εσταυρωμένος και αναστάς Κύριος είναι «Θεού δύναμις και Θεού σοφία» (Α΄ Κορ, 1:24).
Η πρόσληψη «του ευαγγελίου της δόξης του Θεού» δεν συντελείται απλώς με τον νου, με ένα σύστημα ιδεών, αλλά με το άνοιγμα όλων των δεκτών του ανθρώπινου προσώπου. Γι’ αυτό, ο αντιπροσωπευτικότερος χώρος της προσλήψεως είναι ο χώρος της λατρείας, η δοξολογική επίκληση του Αγίου Πνεύματος , για τη μεταβολή των ορατών πραγμάτων, την τελική ένωση με τον ζώντα Χριστό για τον συντονισμό όλης της ζωής στον ρυθμό του Πνεύματος, τη μετάπλαση του σύμπαντος μέσα στην ακτινοβολία των θείων ενεργειών της Παναγίας Τριάδος.
Το Ευαγγέλιο δεν πρέπει να ταυτίζεται με τον υπαρκτό «Χριστιανισμό», όπως εκφράσθηκε σε διάφορες περιόδους του παρελθόντος ή εκφράζεται σήμερα από ορισμένες χριστιανικές κοινότητες ή σύνολα. Οι ανθρώπινες αστοχίες και προδοσίες δεν είναι σε θέση να αλλοιώσουν τη δύναμη και την ουσία του. Το Ευαγγέλιο -όπως κατανοήθηκε μέσα στην Εκκλησία επί είκοσι αιώνες- παραμένει το κριτήριο και η κρίση κάθε μορφής υπαρκτού Χριστιανισμού. Κάθε ανανέωση στη χριστιανική κοινότητα προέρχεται από την επανεύρεση του πυρήνος του Ευαγγελίου και την απόφαση να το βιώσει στην καθαρότητα και πληρότητά του.
Αυθεντικοί εκφραστές του Ευαγγελίου δεν είναι απλώς οι διανοούμενοι, οι γνώστες των κειμένων της Αγίας Γραφής, αλλά εκείνοι που κατανοούν και βιώνουν το μυστήριο του Ευαγγελίου, μεταμορφούμενοι συνεχώς στη φλόγα της παρουσίας του Πνεύματος, αυτοί που ακτινοβολούν τη θεία δόξα και την αγάπη με τα έργα και την ύπαρξή τους.
 
(Αναστασίου, Αρχιεπ. Τιράνων και πάσης Αλβανίας, «Παγκοσμιότητα και Ορθοδοξία», εκδ. Ακρίτας, σ. 113-115)

Κυριακή του Ασώτου. Του Σεβ. Μητροπολίτου Αντινόης κ. Παντελεήμονος

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ
(Λουκά 15:11-32)

Υπό
Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αντινόης
κ.κ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ

Συμβαίνει σε κάθε οικογένεια να υπάρχουν προβλήματα, που πάντοτε απασχολούν τους γονείς.  Και στη σημερινή ευαγγελική περικοπή ένας πατέρας αντιμετωπίζει ένα σοβαρό πρόβλημα με τον δευτερότοκο γιο του.   Ο νεώτερος γιος εύρισκε πληκτική την ζωή μέσα στο πατρικό του σπίτι.  Τον τραβούσε ο έξω κόσμος, που πίστευε ότι ήταν ένας παράδεισος απολαύσεων, ανέσεων και ελευθερίας.  Πίστευε, ότι μακριά από το πατρικό σπίτι, θα μπορούσε να ζήσει χωρίς δεσμεύσεις και έλεγχο.

Ζήτησε, λοιπόν, από τον πατέρα του περιουσία που δεν του ανήκε. Ο πατέρας με ψυχικό πόνο παρακολουθούσε το δράμα του παιδιού.  Δεν θέλησε να τον κρατήσει με τη βία.  Του έδωσε πλούτη από τα πλούτη του.  Και ο γιος, χωρίς καν να ευχαριστήσει, ούτε να χαιρετίσει, έφυγε σε μακρινή χώρα, σε χώρα όπου οι κάτοικοι ζούσαν αμαρτωλά και μέσα σε κάθε είδους ασωτίας και ηθικής ακαθαρσίας.  Εκεί, μακριά από την στοργική προστασία του πατέρα, σπαταλά όλη την πατρική περιουσία «ζων ασώτως».

Οι αμαρτωλές διασκεδάσεις, οι κόλακες, οι κακοί φίλοι και φίλες, μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα τον απογυμνώνουν απ’ όλα του τα αγαθά.  Και, όταν εκείνοι τον είδαν πτωχό και πεινασμένο, τον εγκαταλείπουν αβοήθητο.  Εκείνος, για να μην αποθάνει από την πείνα, στην αφιλόξενη εκείνη χώρα, ζήτησε να εργασθεί.  Αλλά, ποιός τίμιος άνθρωπος θα έδιδε εργασία σ’ έναν που δεν σεβάστηκε τον ίδιο του τον πατέρα;  Για να μην αποθάνει, λοιπόν, από την πείνα, γίνεται βοσκός χοίρων και ζητούσε να χορτάσει από ξυλοκέρατα (χαρούπια) που έτρωγαν οι χοίροι! Αυτός που άλλοτε ήταν πρίγκιπας, τώρα περιφρονείται από δούλους.  Αυτός που ήταν πλούσιος, κατάντησε πτωχός. Αυτός που είχε όλα τα αγαθά, στερείται από τα πιο βασικά της ζωής.  Αυτός που ζούσε μέσα σε παλάτια, τώρα ζει ανάμεσα στους λασπωμένους λάκκους με τους άγριους χοίρους.

Η μεγάλη θλίψη της αμαρτίας του τον κάμνει να συνέλθει.  Η πτώση του και ο εξευτελισμός τον κάμνουν να θυμηθεί την αγάπη του πατέρα του, η οποία πλούσια εξεδηλώνετο ακόμα και προς τους υπηρέτες της πατρικής οικίας. Αποφάσισε, λοιπόν, να επιστρέψει στον καλό πατέρα, να ζητήσει συγγνώμη και να τον παρακαλέσει να τον δεχθεί όχι στη θέση του γιου, αλλά στη θέση ενός υπηρέτη.  Ποθούσε, μετά απ’ όσα συνέβησαν, να γίνει δούλος στο σπίτι, όπου ήταν προηγουμένως αφέντης!

Ο πατέρας όλο αυτό το διάστημα δεν έμεινε αναπαυμένος με την αναχώρηση του παιδιού του.  Ήταν ευσυνείδητος πατέρας και αγαπούσε τα παιδιά του.  Τα μεγάλωσε με αγάπη, φροντίδα και στοργή.  Δεν τους έλειψε τίποτε απ’ όσα χρειάζονται στη ζωή.  Και τώρα που απομακρύνθηκε το αγαπημένο του παιδί, δεν έμεινε αδιάφορος.  Τον παρακολουθεί  νοερά, μέσα από την καρδιά του στοργικού πατέρα.  Ήλπιζε, ότι η θλίψη της αμαρτωλής ζωής και η ταλαιπωρία της ζωής, θα τον οδηγούσαν στη μετάνοια και επιστροφή.  Μάλιστα, η αγάπη του πατέρα εκφράζεται από το γεγονός, ότι δεν περιμένει μέσα στο πολυτελέστατο σπίτι περίμενε στην εξώπορτα της αυλής με αγωνία πότε θα επιστρέψει ο άσωτος γιος του.

Και να, κάποια μέρα βλέπει από μακριά ένα ρακένδυτο, ανυπόδητο, ρυπαρό και καταβεβλημένο ζητιάνο, να πλησιάζει δειλά-δειλά προς το σπίτι.  Η πατρική καρδιά μίλησε, αυτή τον πληροφόρησε ότι είναι ο γυιός του.  Πρώτος, λοιπόν, τρέχει για να αγκαλιάσει το παιδί του.  Αγκάλιασε θερμά το παιδί του, τον φιλούσε ασταμάτητα και δάκρυα χαράς κυλούσαν από γερασμένα μάτιά του.  Χωρίς καθυστέρηση δίδει εντολή να τον λούσουν, να τον ντύσουν, να του φορέσουν το δακτυλίδι της εξουσίας και να ετοιμάσουν μεγάλο πανηγύρι.  Γιατί, «ο υιός μου ούτος νεκρός ην και ανέζησε, απολωλώς ην και ευρέθη».

Απέραντη είναι η αγάπη του Θεού Πατρός.  Απεριόριστα ευρύχωρη η ευσπλαγχνία Του.  Απερίγραπτη και ασύλληπτη η στοργή Του προς εμάς τα παραστρατημένα παιδιά Του.

Όλοι μας, λίγο ή πολύ, υπήρξαμε – και υπάρχομε – άσωτα παιδιά.  Σπαταλήσαμε τα πνευματικά δώρα του Θεού μας.  Μολύναμε και αμαυρώσαμε την εικόνα Του, εξευτελίσαμε το Όνομά Του.  Αρνηθήκαμε την αρετή και προτιμήσαμε την αμαρτία.  Καταφρονήσαμε την αγάπη Του και προσκολληθήκαμε στην αγάπη των υλικών αγαθών και πλούτη.  Προτιμήσαμε να ζήσουμε μακριά από τον ευαγγελικό νόμο και ακολουθήσαμε τον νόμο του παλαιού ανθρώπου, που επαναστατεί πάντοτε μέσα μας και ζητεί να πράξουμε εκείνα που δεν είναι θεμιτά.  Δεν θελήσαμε να υποταχθούμε στο θέλημα του Θεού, αλλά στο προσωπικό μας θέλημα. Και, παρ’ όλα αυτά, ο Θεός μας αγαπά και περιμένει πάντοτε την επιστροφή μας.

Ο Θεός ως στοργικός Πατέρας δεν απομακρύνεται από κοντά μας.  Δεν μας εγκαταλείπει.  Περιμένει υπομονετικά, πότε θα συνέλθουμε από την κατάσταση της αμαρτίας και θα πάρουμε την απόφαση της επιστροφής.  Μας παρακολουθεί συνεχώς με πατρική στοργή.  Μας οδηγεί στο δρόμο της μετανοίας.  Μιλά μέσα στην καρδιά μας και στέλνει το θείο Του φωτισμό στο νουν μας, ώστε να φωτισθούμε και να διακρίνουμε πιο είναι το πνευματικό και αιώνιο συμφέρον μας.  Περιμένει στην πύλη της πατρικής αγάπης για να μας υποδεχθεί και συνεχώς μας φωνάζει:  «Παιδί μου δώσε μου την καρδιά σου».  Η πατρική αγάπη μπορεί να εκφραστεί με την εξής εικόνα.  Ας υποθέσουμε, ότι οι αμαρτίες όλου του κόσμου συγκεντρώνονται μέσα σε μια σταγόνα νερού.  Αυτή, λοιπόν, την σταγόνα εξαφανίζεται, όταν την ρίξουμε μέσα στο πέλαγος του ωκεανού της θείας αγάπης.  Επομένως η θεία αγάπη είναι ασύγκριτα μεγαλύτερη από τις δικές μας αμαρτίες.

Ο Θεός περιμένει μέχρι τέλους την μετάνοια όλων μας.  Θέλει να μας αγκαλιάσει.  Θέλει να αποκαταστήσει.  Θέλει να μας δώσει την ουράνια δόξα.  Θέλει να μας χαρίσει την Βασιλεία Του.  Γι’ αυτό η ψυχή μας αναφωνεί:  Ω!  πόσο απροσμέτρητο είναι το πλάτος και το βάθος της θείας αγάπης και του ελέους του Θεού.

Με την αφορμή της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, ας στραφούμε με ειλικρινή μετάνοια και ας ζητήσουμε το έλεος και την αγάπη Του.  Αμήν.

Ορθόδοξο Φυλλάδιο Ι.Ν. Αγ. Θεοδώρου, Lanham
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ  Τεύχος 10
Υπό Σεβ. Μητροπολίτου Αντινόης κ.κ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ  

Κυριακή του Ασώτου. Ο Απόστολος της Κυριακής

Κυριακή του Ασώτου. Ο Απόστολος της Κυριακής

῾Πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾽ οὐ πάντα συμφέρει᾽ (Α´ Κορ. 6, 12)

α. Δεύτερη Κυριακή προετοιμασίας μας γιά τήν Μεγάλη Σαρακοστή μέ τήν παραβολή τοῦ ἀσώτου καί τό ἀντίστοιχο πρός αὐτήν ἀποστολικό ἀνάγνωσμα: ὁ ἄσωτος προβάλλεται ὡς παράδειγμα μετανοίας καί ἐπιστροφῆς στόν Θεό - ὅ,τι συνιστᾶ τό νόημα τῆς Σαρακοστῆς προκειμένου νά βροῦμε καί πάλι τόν ἀληθινό καί αὐθεντικό ἑαυτό μας τόν ὁποῖο χάνουμε μέ τίς πολυποίκιλες ἁμαρτίες μας· τό ἀνάγνωσμα  ἀπό τήν Α´ πρός Κορινθίους ἐπιστολή τοῦ ἀποστόλου Παύλου ἀποτελεῖ ὑπομνηματισμό αὐτῆς τῆς ζωῆς τοῦ ἀσώτου. Τί τονίζει ὁ ἀπόστολος; Τήν ἀληθινή ἐλευθερία,
αὐτήν δηλαδή πού διασφαλίζει τήν σχέση μας μέ τόν Θεό, τήν ὁποία διακρίνει ἀπό τίς διάφορες ψευδεῖς ἐκδοχές της. ῾Πάντα μοι ἔξεστι᾽, ὅλα μοῦ ἐπιτρέπονται, ἔλεγαν στήν ἐποχή τοῦ ἀποστόλου, ῾ἀλλ᾽ οὐ πάντα συμφέρει᾽, ἀλλά δέν συμφέρουν ὅλα ὅσα μοῦ ἐπιτρέπονται, πρόσθετε ὁ ἀπόστολος. Μία διαλεκτική ἡ ὁποία ἀπασχολεῖ τόν ἄνθρωπο σέ κάθε ἐποχή καί δίνει τήν εὐκαιρία σύντομου σχολιασμοῦ της.

β. 1. Εἶναι περιττό βεβαίως νά ὑπενθυμίσουμε καί πάλι τήν ἀξία τῆς ἐλευθερίας στόν ἄνθρωπο. ῾Η ἐλευθερία προβάλλεται πρωτίστως ἀπό τούς ἁγίους μας ὡς τό κατεξοχήν στοιχεῖο τοῦ εἰκονισμοῦ τοῦ Θεοῦ σ᾽ αὐτόν. ῎Αν δηλαδή μιλᾶμε γιά τόν κατ᾽ εἰκόνα καί καθ᾽ ὁμοίωσιν Θεοῦ ἄνθρωπο, συνεπῶς γιά τό ὄν πού προικίστηκε ἀπό τόν Θεό μέ χαρίσματα ἰδιαίτερα δικά Του, μιλᾶμε κυρίως γιά τό δῶρο τῆς ἐλευθερίας πού τοῦ ἔδωσε, ὥστε χωρίς αὐτό νά μή θεωρεῖται κἄν ἄνθρωπος. Κατά τήν γνωστή φράση τοῦ ἁγίου συγχρόνου Γέροντα Πορφυρίου ῾ὁ Θεός ὄχι ἁπλῶς ἔδωσε ἐλευθερία στόν ἄνθρωπο, ἀλλά τήν χάραξε μέσα σ᾽ αὐτόν᾽. ῎Οχι λοιπόν ἡ λογική του οὔτε καί ὁ συναισθηματικός του κόσμος συνιστοῦν τήν προτεραιότητά του, ἀλλά ἡ ἐλεύθερη βούλησή του, γεγονός πού σημαίνει ὅτι ἀπό αὐτήν ἐξαρτᾶται ἡ ὀρθή ἤ μή πορεία τοῦ ἀνθρώπου γιά τήν ἐπίτευξη τῆς σωτηρίας του.

2. ῎Αν ὅμως ἡ ἐλευθερία εἶναι τό πιό καθοριστικό στοιχεῖο στόν ἄνθρωπο, δέν εἶναι εὔκολος καί ὁ προσδιορισμός τοῦ περιεχομένου της. Διότι λόγω τῆς πτώσης τοῦ ἀνθρώπου στήν ἁμαρτία, διά τῆς ὁποίας ζοφώθηκε ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ σ᾽ αὐτόν, καί ἡ ἐλευθερία ἔχασε τήν καθαρή ἔννοιά της καί παρουσιάζεται μέ διαστρεβλωμένο τρόπο. Καί ἀκριβῶς ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐπισημαίνει τή βασικότερη διαστρέβλωση: ῾πάντα μοι ἔξεστι᾽. ῞Ολα μοῦ ἐπιτρέπονται. Πρόκειται γιά τήν κατανόηση τῆς ἐλευθερίας ὡς πλήρους ἀσυδοσίας, ἡ ὁποία προφανῶς προϋποθέτει ὅτι ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος συνιστᾶ καί τήν τελική ἀναφορά στόν κόσμο τοῦτο. Δέν ὑπάρχει ἐδῶ ἡ αἴσθηση τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ οὔτε γι᾽ αὐτό καί ἡ ἱεραρχημένη λειτουργία τῆς ἐλευθερίας, ὡς δώρου δηλαδή πού ὁδηγεῖ πρός ᾽Εκεῖνον. ῾Η ἀνατροπή συνεπῶς τοῦ τρόπου τῆς δημιουργίας εἶναι δεδομένη: ὁ ἄνθρωπος ἐπειδή ἀκριβῶς δέν ἀναφέρεται στόν Θεό ὁδηγεῖται στήν πλήρη ὑποδούλωση στά πάθη τοῦ ἑαυτοῦ του καί κατ᾽ ἐπέκταση στόν διάβολο. ῾ᾯ τις ἥττηται τοῦτο καί δεδούλωται᾽. ῾Ο ἄνθρωπος καθίσταται ἔτσι τό πιό ἐπικίνδυνο ὄν μέσα σέ ὅλη τήν δημιουργία: καταστρέφει τόν ἑαυτό του καί ὅ,τι ἐνδεχομένως στέκεται ἐμπόδιο στήν ἱκανοποίηση τῶν παθῶν του. ῞Οπως τό ἔχει ἐπισημάνει καί ὁ μεγάλος Ρῶσος μυθιστοριογράφος Ντοστογιέφσκι: ῾Χωρίς Θεό ὅλα ἐπιτρέπονται᾽. Τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα μέ τήν παραβολή τοῦ ἀσώτου ἔρχεται ἀνάγλυφα νά περιγράψει τήν κατάσταση αὐτή τῆς ἀσύδοτης χωρίς Θεό ἐλευθερίας: ἀσωτία, νέκρωση καί ἀπώλεια τοῦ ἑαυτοῦ.

3. ῾Ο ἀπόστολος Παῦλος λοιπόν βάζει τά πράγματα στήν θέση τους. Μιλάει γιά τήν ἀληθινή ἐλευθερία, κριτήριο τῆς ὁποίας εἶναι τό πνευματικό συμφέρον του ἀνθρώπου, δηλαδή ὅ,τι συντελεῖ στήν ζωντανή σχέση του μέ τόν Θεό. Δέν αὐτονομεῖται ἡ ἐλευθερία, ὅπως ἀφήνει νά ἐννοηθεῖ ὁ ἀπόστολος μέ τούς ὑπέρμαχους τοῦ ῾πάντα μοι ἔξεστι᾽ καί ὅπως συνέβη στά νεώτερα ἰδίως χρόνια ἐπί φιλοσοφικοῦ καί πρακτικοῦ ἐπιπέδου. ῾Η ἐλευθερία δόθηκε ἀπό τόν Θεό γιά νά γίνεται ἀναβαθμός στήν ἐν Θεῷ προκοπή τοῦ ἀνθρώπου, πού σημαίνει ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἐλεύθερος προκειμένου νά ἐπιλέγει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ στή ζωή του καί ὄχι νά ἐναντιώνεται πρός αὐτό. ᾽Ακριβῶς ἡ ἐναντίωσή του αὐτή, ἡ κατανόηση τῆς ἐλευθερίας του ὡς δύναμης διαγραφῆς τοῦ Θεοῦ ἀπετέλεσε καί τήν πτώση του μέ ὅλα τά τραγικά ἀποτελέσματα πού ἔφερε, κυρίως δέ τήν ἀπώλεια τῆς ἴδιας τῆς ἐλευθερίας του. ῾᾽Αλλ᾽ οὐκ ἐγώ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος᾽. Κι αὐτό θά πεῖ: τήν ὥρα πού ἐλεύθερα ἐπιλέγω τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἐκείνη τήν ὥρα διασφαλίζω τήν ἐλευθερία μου καί τήν περαιτέρω αὔξησή της. Διότι ἡ ἀληθινή ἐλευθερία βρίσκεται στόν ἴδιο τόν Θεό. Αὐτός συνιστᾶ τήν πηγή της. ῾Οὗ τό Πνεῦμα Κυρίου ἐκεῖ καί ἐλευθερία᾽. ῾Τῇ ἐλευθερίᾳ ᾗ Χριστός ὑμᾶς ἠλευθέρωσε, στήκετε καί μή πάλιν ζυγῷ δουλείας ἐνέχεσθε᾽.

῎Ετσι δημιουργεῖται ἕνα θεωρούμενο παράδοξο: πρέπει νά ῾δουλωθεῖ᾽ κανείς στόν Θεό, νά ὑπακούει δηλαδή στό θέλημά Του, γιά νά γίνει ἐλεύθερος. Καί τό ἐλεύθερος σημαίνει υἱός τοῦ Θεοῦ. Μέ ἄλλα λόγια ὁ Θεός αὐτόν πού Τόν ὑπακούει τόν ἐξυψώνει σέ υἱό Του, σέ φίλο καί ἀδελφό Του. ῾῾Υμεῖς φίλοί μου ἐστέ ἐάν ποιῆτε ὅσα ἐντέλλομαι ὑμῖν᾽. ῾῞Οσοι ἔλαβον Αὐτόν (τόν Χριστόν) ἔδωκεν αὐτοῖς τήν ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι᾽.  Κι ἀπό τήν ἄλλη: ὁ ῾ἀπελεύθερος᾽ τοῦ Θεοῦ γίνεται τελικῶς δοῦλος τῶν παθῶν του καί τοῦ διαβόλου. Διότι ἡ ἐλευθερία ἀπό τόν Θεό σημαίνει ἀπώλεια τῆς ἀγάπης καί ἐμπλοκή στήν ἴδια τήν κόλαση.

Λοιπόν ἐλεύθερος δέν εἶναι αὐτός πού κάνει ὅ,τι θέλει ἤ ὅ,τι μπορεῖ νά κάνει, ἀλλά αὐτός πού κάνει ὅ,τι συμφέρει καί ἁρμόζει στήν ψυχοσωματική του ὕπαρξη, δηλαδή ὅ,τι ἔχει αἰώνια ἀξία καί τόν διακρατεῖ στήν χάρη τοῦ Χριστοῦ. Τά παραδείγματα πού φέρνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὡς πρός τό φαγητό καί ὡς πρός τό θέμα τῆς πορνείας ἀκριβῶς κατανοοῦνται κάτω ἀπό αὐτήν τήν ὀπτική: ὄχι μόνο ἡ ψυχή, ἀλλά καί τό ἴδιο τό σῶμα λειτουργεῖ σωστά καί ὁμαλά, ὅταν λειτουργεῖ δοξολογικά, δηλαδή ἐν σχέσει πρός τόν Χριστό καί ὄχι ἐν σχέσει πρός τήν ἱκανοποίηση ἁπλῶς τῆς φιληδονίας τοῦ ἀνθρώπου: ῾τό σῶμα οὐ τῇ πορνείᾳ, ἀλλά τῷ Κυρίῳ, καί ὁ Κύριος τῷ σώματι᾽.

4. ᾽Από τήν ἄποψη αὐτή τό κύριο χαρακτηριστικό τῆς ἐλευθερίας πού ὁδηγεῖ στόν σκοπό της, τήν ζωντανή σχέση μέ τόν Θεό, εἶναι ἡ ἐγκράτεια. ῾Η ἐγκράτεια πού τόσο τονίζει ἡ περίοδος τῆς Σαρακοστῆς εἴτε ὡς νηστεία εἴτε ὡς περιορισμό τῶν ὅποιων ἁμαρτωλῶν ὀρέξεων  δέν εἶναι μία ἁπλή καί ἐπιμέρους ἀρετή, πολλῷ μᾶλλον δέν εἶναι κάτι πού καταπιέζει τόν ἄνθρωπο, ὅπως πολλοί πιστεύουν καί διατείνονται. ᾽Αποτελεῖ γενική ἀρετή - ῾ὁ ἀγωνιζόμενος πάντα ἐγκρατεύεται᾽ κατά τόν ἀπόστολο - πού διασφαλίζει τήν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν ἀνεξέλεγκτη ὑποδούλωση στά πάθη του. ῞Οπως εἶναι ἡ κοίτη ἑνός ποταμοῦ πού διοχετεύει τά νερά στήν κανονική τους ροή καί πορεία, ἔτσι καί ἡ ἐγκράτεια περιορίζει τόν ἄνθρωπο ὡς πρός τίς ἁμαρτωλές ροπές του γιά νά παραμένει ἐν Θεῷ καί νά ἀναπνέει τόν ἀέρα τῆς ἐλευθερίας. ᾽Εγκράτεια καί πνευματική χριστιανική ζωή συνυπάρχουν πάντοτε, γι᾽ αὐτό καί δέν ὑπάρχει ἅγιος ἀνεγκρατής. ῾Η ἰδέα ὅτι μπορεῖ κανείς νά συνδυάσει τήν πνευματική ζωή μέ τήν ἀχαλίνωτη ἱκανοποίηση τῶν ὀρέξεών του συνιστᾶ ὄντως μία ἰδέα, δέν ἔχει καμμία σχέση ὅμως μέ αὐτό πού ζεῖ ἡ ᾽Εκκλησία μας. Καί θά λέγαμε ὅτι τήν θεολογική βάση γιά τήν ἀλήθεια αὐτή τήν δίνει ὁ ἴδιος ὁ Θεός μας. Εἶναι ἐλεύθερος διότι εἶναι παντοδύναμος αὐτοπεριοριζόμενος: δέν κάνει ὅ,τι μπορεῖ νά κάνει, ἀλλά ὅ,τι εἶναι συμφέρον γιά τήν δημιουργία Του, λόγω τῆς ἀγάπης Του.

γ. ῾Ο ἀγώνας μας γιά νά εἴμαστε ἐλεύθεροι, δηλαδή νά ζοῦμε ἐν Θεῷ, ὅπως εἴπαμε, δέν εἶναι ἀγώνας μίας στιγμῆς ἤ κάποιων στιγμῶν τῆς ζωῆς μας. Καί δέν σχετίζεται μέ τά δικά μας (ἁμαρτωλά ὡς ἐπί τό πλεῖστον) θέλω καί τό ἔτσι μ᾽ ἀρέσει.  ῾Η ἐλευθερία μας κερδίζεται ἤ χάνεται τήν κάθε στιγμή στόν βαθμό πού πορευόμαστε μέ κριτήριο τό πνευματικό μας συμφέρον, δηλαδή τήν ὑπακοή μας στό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἐν Χριστῷ. Τό ῾γενηθήτω τό θέλημά Σου᾽ συνιστᾶ τόν ἀέρα πού ἀναπνέουν τά τέκνα τοῦ Θεοῦ, γι᾽ αὐτό καί τελικῶς ῾βλέπουν᾽ τόν Θεό νά γίνεται ὁ ῎Ιδιος δικός τους ὑπήκοος. Σ᾽ αὐτόν τόν ἀέρα ἐλευθερίας μᾶς καθοδηγεῖ βῆμα βῆμα ἡ ᾽Εκκλησία μας πάντοτε, κατεξοχήν ὅμως τήν περίοδο τῆς Σαρακοστῆς πού βρίσκεται ἐπί θύραις. 
http://pgdorbas.blogspot.gr

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ και ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ 16-2-2014

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ και ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ 16-2-2014

ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ Ο Ἀπόστολος Προς Κορινθίους Α΄ επιστολή Παύλου (στ΄ 12-20)

Ἀδελφοί, πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐ πάντα συμφέρει· πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐκ ἐγὼ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος. Τὰ βρώματα τῇ κοιλίᾳ καὶ ἡ κοιλία τοῖς βρώμασιν· ὁ δὲ Θεὸς καὶ ταύτην καὶ ταῦτα καταργήσει. τὸ δὲ σῶμα οὐ τῇ πορνείᾳ, ἀλλὰ τῷ Κυρίῳ, καὶ ὁ Κύριος τῷ σώματι· ὁ δὲ Θεὸς καὶ τὸν Κύριον ἤγειρε καὶ ἡμᾶς ἐξεγερεῖ διὰ τῆς δυνάμεως αὐτοῦ. Οὐκ οἴδατε ὅτι τὰ σώματα ὑμῶν μέλη Χριστοῦ ἐστιν; Ἄρας οὖν τὰ μέλη τοῦ Χριστοῦ ποιήσω πόρνης μέλη; Μὴ γένοιτο. Ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι ὁ κολλώμενος τῇ πόρνῃ ἓν σῶμά ἐστιν; Ἔσονται γάρ, φησίν, οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν· ὁ δὲ κολλώμενος τῷ Κυρίῳ ἓν πνεῦμά ἐστι. Φεύγετε τὴν πορνείαν. πᾶν ἁμάρτημα ὃ ἐὰν ποιήσῃ ἄνθρωπος ἐκτὸς τοῦ σώματός ἐστιν, ὁ δὲ πορνεύων εἰς τὸ ἴδιον σῶμα ἁμαρτάνει. Ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν Ἁγίου Πνεύματός ἐστιν, οὗ ἔχετε ἀπὸ Θεοῦ, καὶ οὐκ ἐστὲ ἑαυτῶν; Ἠγοράσθητε γὰρ τιμῆς· δοξάσατε δὴ τὸν Θεὸν ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καὶ ἐν τῷ πνεύματι ὑμῶν, ἅτινά ἐστι τοῦ Θεοῦ. Ἀπόδοση στη νεοελληνική: Ἀδελφοί, ὅλα μοῦ ἐπιτρέπονται ἀλλὰ δὲν συμφέρουν ὅλα. Ὅλα μοῦ ἐπιτρέπονται ἀλλὰ ἐγὼ δὲν θὰ ἀφήσω τὸν ἑαυτόν μου νὰ ἐξουσιασθῇ ἀπὸ τίποτε. Τὰ φαγητὰ εἶναι γιὰ τὴν κοιλιά, καὶ ἡ κοιλιὰ γιὰ τὰ φαγητά· ὁ Θεὸς θὰ καταργήσῃ καὶ αὐτὴν καὶ ἐκεῖνα. Ἀλλὰ τὸ σῶμα δὲν εἶναι διὰ τὴν πορνείαν· εἶναι διὰ τὸν Κύριον καὶ ὁ Κύριος διὰ τὸ σῶμα. Ὁ δὲ Θεὸς καὶ τὸν Κύριον ἀνέστησε καὶ ἐμᾶς θὰ ἀναστήσῃ διὰ τῆς δυνάμεώς του. Δὲν ξέρετε ὅτι τὰ σώματά σας εἶναι μέλη τοῦ Χριστοῦ; Νὰ πάρω λοιπὸν τὰ μέλη τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ τὰ κάνω μέλη πόρνης; Μὴ γένοιτο. Δὲν ξέρετε ὅτι ἐκεῖνος ποὺ προσκολλᾶται εἰς τὴν πόρνην εἶναι ἕνα σῶμα μὲ αὐτήν; Διότι θὰ γίνουν, λέγει, οἱ δύο μία σάρκα. Ἐκεῖνος δὲ ποὺ προσκολλᾶται εἰς τὸν Κύριον εἶναι ἕνα πνεῦμα μὲ αὐτόν. Ἀποφεύγετε τὴν πορνείαν. Κάθε ἄλλο ἁμάρτημα ποὺ κάνει ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἔξω ἀπὸ τὸ σῶμα, ἐκεῖνος ὅμως ποὺ πορνεύει, ἁμαρτάνει πρὸς τὸ ἴδιο του τὸ σῶμα. Ἢ δὲν ξέρετε ὅτι τὸ σῶμά σας εἶναι ναὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ εἶναι μέσα σας, καὶ τὸ ὁποῖον ἔχετε ἀπὸ τὸν Θεὸν καὶ δὲν ἀνήκετε εἰς τοὺς ἑαυτούς σας; Ἔχετε ἀγορασθῆ ἀντὶ τιμήματος. Δοξάσατε λοιπὸν τὸν Θεὸν διὰ τοῦ σώματός σας καὶ διὰ τοῦ πνεύματός σας, τὰ ὁποῖα ἀνήκουν εἰς τὸν Θεόν. ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ Το Ευαγγέλιο Κατά Λουκάν (ιε΄ 11-32) Εἶπεν ὁ Κύριος την παραβολὴν ταύτην· ἄνθρωπός τις εἶχε δύο υἱούς. Καὶ εἶπεν ὁ νεώτερος αὐτῶν τῷ πατρί· πάτερ, δός μοι τὸ ἐπιβάλλον μέρος τῆς οὐσίας. Καὶ διεῖλεν αὐτοῖς τὸν βίον. Καὶ μετ᾿ οὐ πολλὰς ἡμέρας συναγαγὼν ἅπαντα ὁ νεώτερος υἱὸς ἀπεδήμησεν εἰς χώραν μακράν, καὶ ἐκεῖ διεσκόρπισε τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως. Δαπανήσαντος δὲ αὐτοῦ πάντα ἐγένετο λιμὸς ἰσχυρὸς κατὰ τὴν χώραν ἐκείνην, καὶ αὐτὸς ἤρξατο ὑστερεῖσθαι. Καὶ πορευθεὶς ἐκολλήθη ἑνὶ τῶν πολιτῶν τῆς χώρας ἐκείνης, καὶ ἔπεμψεν αὐτὸν εἰς τοὺς ἀγροὺς αὐτοῦ βόσκειν χοίρους. Καὶ ἐπεθύμει γεμίσαι τὴν κοιλίαν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν κερατίων ὧν ἤσθιον οἱ χοῖροι, καὶ οὐδεὶς ἐδίδου αὐτῷ. Εἰς ἑαυτὸν δὲ ἐλθὼν εἶπε· πόσοι μίσθιοι τοῦ πατρός μου περισσεύουσιν ἄρτων, ἐγὼ δὲ λιμῷ ἀπόλλυμαι! Ἀναστὰς πορεύσομαι πρὸς τὸν πατέρα μου καὶ ἐρῶ αὐτῷ· πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου. Οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου· ποίησόν με ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου. Καὶ ἀναστὰς ἦλθε πρὸς τὸν πατέρα αὐτοῦ. ἔτι δὲ αὐτοῦ μακρὰν ἀπέχοντος εἶδεν αὐτὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ ἐσπλαγχνίσθη, καὶ δραμὼν ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ κατεφίλησεν αὐτόν. Εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ υἱός· πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου, καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου. Εἶπε δὲ ὁ πατὴρ πρὸς τοὺς δούλους αὐτοῦ· ἐξενέγκατε τὴν στολὴν τὴν πρώτην καὶ ἐνδύσατε αὐτόν, καὶ δότε δακτύλιον εἰς τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ ὑποδήματα εἰς τοὺς πόδας, καὶ ἐνέγκαντες τὸν μόσχον τὸν σιτευτὸν θύσατε, καὶ φαγόντες εὐφρανθῶμεν, ὅτι οὗτος ὁ υἱός μου νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησε, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη. Καὶ ἤρξαντο εὐφραίνεσθαι. Ἦν δὲ ὁ υἱὸς αὐτοῦ ὁ πρεσβύτερος ἐν ἀγρῷ· καὶ ὡς ἐρχόμενος ἤγγισε τῇ οἰκίᾳ ἤκουσε συμφωνίας καὶ χορῶν, καὶ προσκαλεσάμενος ἕνα τῶν παίδων ἐπυνθάνετο τί εἴη ταῦτα. Ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ ὅτι ὁ ἀδελφός σου ἥκει καὶ ἔθυσεν ὁ πατήρ σου τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν, ὅτι ὑγιαίνοντα αὐτὸν ἀπέλαβεν. Ὠργίσθη δὲ καὶ οὐκ ἤθελεν εἰσελθεῖν. Ὁ οὖν πατὴρ αὐτοῦ ἐξελθὼν παρεκάλει αὐτόν. Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε τῷ πατρί· ἰδοὺ τοσαῦτα ἔτη δουλεύω σοι καὶ οὐδέποτε ἐντολήν σου παρῆλθον, καὶ ἐμοὶ οὐδέποτε ἔδωκας ἔριφον ἵνα μετὰ τῶν φίλων μου εὐφρανθῶ· ὅτε δὲ ὁ υἱός σου οὗτος, ὁ καταφαγών σου τὸν βίον μετὰ πορνῶν, ἦλθεν, ἔθυσας αὐτῷ τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν. Ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· τέκνον, σὺ πάντοτε μετ᾿ ἐμοῦ εἶ, καὶ πάντα τὰ ἐμὰ σά ἐστιν· εὐφρανθῆναι δὲ καὶ χαρῆναι ἔδει, ὅτι ὁ ἀδελφός σου οὗτος νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησε, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη. Ἀπόδοση στη νεοελληνική: Εἶπεν ὁ Κύριοςτὴν ἑξῆς παραβολή: «Κάποιος ἄνθρωπος εἶχε δύο υἱούς. Καὶ ὁ νεώτερος ἀπ’ αὐτοὺς εἶπε εἰς τὸν πατέρα του, «Πατέρα, δός μου τὸ μερίδιον τῆς περιουσίας ποὺ ἀναλογεῖ σ’ ἐμέ». Καὶ ἐμοίρασε εἰς αὐτοὺς τὴν περιουσίαν. Καὶ ὕστερα ἀπὸ λίγες ἡμέρες ὁ νεώτερος υἱὸς ἐμάζεψε ὅλα καὶ ἐταξείδεψε σὲ μακρυνὴ χώρα καὶ ἐκεῖ ἐσπατάλησε τὴν περιουσίαν του ζῶν βίον ἄσωτον. Ὅταν ἐξώδεψε ὅ,τι εἶχε, ἔγινε μεγάλη πεῖνα εἰς τὴν χώραν ἐκείνην καὶ αὐτὸς ἄρχισε νὰ στερῆται. Καὶ ἐπῆγε καὶ προσκολλήθηκε εἰς ἕναν ἀπὸ τοὺς πολίτας τῆς χώρας ἐκείνης ὁ ὁποῖος τὸν ἔστειλε εἰς τὰ χωράφια του νὰ βόσκῃ χοίρους. Καὶ ἐπιθυμοῦσε νὰ γεμίσῃ τὴν κοιλιά του ἀπὸ τὰ ξυλοκέρατα ποὺ ἔτρωγαν οἱ χοῖροι καὶ καὶ κανεὶς δὲν τοῦ ἔδινε τίποτε. Τότε συνῆλθε εἰς τὸν ἑαυτόν του καὶ εἶπε, «Πόσοι μισθωτοὶ ἐργάται τοῦ πατέρα μου ἔχουν ἀρκετὴν τροφὴν καὶ τοὺς περισσεύει, ἐνῷ ἐγὼ χάνομαι ἀπὸ τὴν πεῖνα! Θὰ σηκωθῶ καὶ θὰ πάω εἰς τὸν πατέρα μου καὶ θὰ τοῦ πῶ, Πατέρα ἁμάρτησα κατὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἐνώπιόν σου, δὲν εἶμαι πλέον ἄξιος νὰ ὀνομάζωμαι υἱός σου. Κάνε με σὰν ἕνα ἀπὸ τοὺς μισθωτοὺς ἐργάτας σου». Καὶ ἐσηκώθηκε καὶ ἦλθε εἰς τὸν πατέρα του. Ἐνῷ δὲ ἦτο ἀκόμη μακρυά, τὸν εἶδε ὁ πατέρας του καὶ τὸν σπλαγχνίσθηκε καὶ ἔτρεξε καὶ ἔπεσε εἰς τὸν τράχηλόν του καὶ τὸν κατεφίλησε. Τοῦ εἶπε δὲ ὁ υἱός, «Πατέρα, ἁμάρτησα κατὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἐνώπιόν σου καὶ δὲν εἶμαι πλέον ἄξιος νὰ ὀνομάζωμαι υἱός σου». Ἀλλ’ ὁ πατέρας εἶπε εἰς τοὺς δούλους του, «Βγάλετε τὴν στολὴν τὴν πρώτην καὶ ντύσατέ τον καὶ δῶστε του δακτυλίδι γιὰ τὸ δάκτυλό του καὶ ὑποδήματα γιὰ τὰ πόδια του, καὶ φέρετε τὸ θρεμμένο μοσχάρι καὶ σφάξατέ το καὶ ἂς φᾶμε καὶ ἂς εὐφρανθοῦμε διότι ὁ υἱὸς μου αὐτὸς ἤτανε νεκρὸς καὶ ἀνέζησε, ἤτανε χαμένος καὶ εὑρέθηκε». Καὶ ἄρχισαν νὰ εὐφραίνωνται. Ὁ υἱός του ὅμως ὁ μεγαλύτερος ἤτανε στὸ χωράφι καὶ ὅταν ἐπέστρεφε, καθὼς ἐπλησίασε εἰς τὸ σπίτι, ἄκουσε μουσικὴν καὶ χορούς. Ἐκάλεσε τότε ἕνα ἀπὸ τοὺς ὑπηρέτας καὶ ἐρώτησε τί ἐσήμαιναν αὐτά. Ἐκεῖνος τοῦ εἶπε, «Ἦλθε ὁ ἀδελφός σου, καὶ ὁ πατέρας σου ἔσφαξε τὸ θρεμμένο μοσχάρι, διότι τὸν ἀπέκτησε πάλιν ὑγιαίνοντα». Αὐτὸς ὅμως ἐθύμωσε καὶ δὲν ἤθελε νὰ μπῇ. Ὁ πατέρας του ἐβγῆκε ἔξω καὶ τὸν παρακαλοῦσε, ἀλλ’ αὐτὸς ἀπεκρίθη εἰς τὸν πατέρα του, «Τόσα χρόνια σὲ δουλεύω καὶ ποτὲ δὲν παρέβηκα ἐντολήν σου, σ’ ἐμὲ ὅμως ποτὲ δὲν ἔδωκες οὔτε ἕνα κατσίκι, διὰ νὰ διασκεδάσω μὲ τοὺς φίλους μου. Ὅταν ὅμως ἦλθε ὁ υἱός σου αὐτός, ποὺ κατέφαγε τὴν περιουσία σου μὲ πόρνες, ἔσφαξες γι’ αὐτὸν τὸ θρεμμένο μοσχάρι». Ὁ πατέρας τοῦ εἶπε, «Παιδί μου, σὺ εἶσαι πάντοτε μαζί μου καὶ ὅ,τι ἔχω εἶναι δικό σου. Ἔπρεπε νὰ εὐφρανθοῦμε καὶ νὰ χαροῦμε διότι ὁ ἀδελφός σου αὐτὸς ἤτανε νεκρὸς καὶ ἀνέζησε· χαμένος ἤτανε καὶ εὑρέθηκε».

«Χριστέ μου, αὔριο στὴν ὥρα τῆς θείας Λειτουργίας, θὰ μᾶς μιλήσῃς. Ἄν εἶχα μιὰ σπίθα ἀπὸ τὸν πόθο τῆς Μαρίας…»

«Χριστέ μου, αὔριο στὴν ὥρα τῆς θείας Λειτουργίας, θὰ μᾶς μιλήσῃς. Ἄν εἶχα μιὰ σπίθα ἀπὸ τὸν πόθο τῆς Μαρίας…»

Αὔριο στὴν ὥρα τῆς θείας Λειτουργίας, θὰ μᾶς μιλήσῃς.[…]

  Τὰ δυὸ ἀναγνώσματα, τὰ ὁποῖα εἶναι τοποθετημένα στὴν λατρεία μας, εἶναι ἡ Ἀποκάλυψή σου, εἶναι ἡ Καινή σου Διαθήκη. Τὸ ἕνα ἀπὸ τὰ θεόπνευστα κείμενα προέρχεται ἀπὸ τὶς ἐπιστολὲς τῶν Ἀποστόλων σου. Καὶ τὸ ἄλλο εἶναι αὐτούσια ἡ διδασκαλία σου καὶ ἡ ἐξιστόρηση τῶν θαυμάτων σου καὶ τῆς ὅλης ζωῆς σου. Τὴν ὥρα, ποὺ θ’ ἀκουστοῦν αὐτὰ τὰ δυὸ ἀναγνώσματα, θὰ βρίσκωμαι «παρὰ τοὺς πόδας σου». Θὰ ἔχω τὴν θέση τῶν δώδεκα μαθητῶν σου καὶ τῶν ἑβδομήκοντα καὶ τοῦ πλήθους ποὺ ἔτρεχε διψασμένο νὰ σὲ ἀκούσῃ. Θ’ ἀποκτήσω τὸ προνόμιο τῆς Μαρίας, τῆς ἀδελφῆς τοῦ Λαζάρου, ποὺ κάθισε μὲ λαχτάρα μπροστὰ σου, γιὰ νὰ ρουφήξῃ τὴν κάθε σταγόνα τῆς θείας δροσιᾶς, ποὺ θὰ ἔπεφτε ἀπὸ τὰ χείλη σου. Θὰ ἀκούω νὰ μοῦ μιλᾶς καὶ νὰ μὲ διδάσκῃς. Ὄχι νὰ διδάσκῃς ἕνα μεγάλο καὶ ἀπρόσωπο πλῆθος. Ἀλλὰ νὰ διδάσκῃς τὸν καθένα χωριστά, νὰ διδάσκῃς ἐμένα. Νὰ μοῦ ἀποκαλύπτῃς τὸ μυστήριο τοῦ οὐρανίου κόσμου. Νὰ μὲ πιάνῃς ἀπὸ τὸ χέρι καὶ νὰ μὲ χειραγωγῇς σὲ τούτη τὴν ζωή.

 Χριστέ μου, πολλὲς φορὲς ἔχω πάει μέχρι τώρα στὴν Θεία Λειτουργία. Σ’ ὅλες αὐτὲς τὶς εὐκαιρίες μοῦ μίλησες. Μοῦ παρέδωκες ἕνα κομμάτι ἀπὸ τὸ οὐράνιο θέλημά σου καὶ ἀπὸ τὴν λυτρωτικὴ διδασκαλία σου. Πόσες ὅμως ἀπ’ αὐτὲς τὶς φορὲς ὁ λόγος σου χτύπησε στ’ αὐτιά μου, χωρὶς νὰ κατορθώσῃ νὰ προχωρήσῃ μέσα μου καὶ νὰ ἐγγίσῃ τὴν ψηχή μου!  Φυσικά, αὐτὸ δὲν ἐκφράζει ἀδυναμία τοῦ λόγου σου. Φανερώνει τὴν σκληρότητα καὶ τὴν ἀναισθησία τὴν δική μου. Νὰ μοῦ μιλᾶς ἐσύ, κι’ ἐγὼ νὰ μὴ προσέχω! Νὰ μοῦ ἀποκαλύπτῃς τὴν ἀλήθεια κι’ ἐγὼ νὰ μὴ συγκινοῦμαι! Νὰ μὲ διδάσκῃς τὰ ρήματα τῆς ζωῆς τῆς αἰωνίου κι’ ἐγὼ νὰ ἔχω ἄλλοῦ τὸ μυαλό μου! Αὐτὸ δὲν φανερώνει μόνο πὼς εἶμαι τρομερὰ ἀπρόσεκτος καὶ ἐπιπόλαιος. Δὲν ἔχω ἐκτιμήσει τὸν λογο σου καὶ δὲν γεμίζει τὸ ἐσωτερικὸ τῆς ψυχῆς μου ἡ προσδοκία νὰ σὲ δῶ νὰ διδάσκῃς καὶ ἡ λαχτάρα νὰ κρύψω μέσα στὴν καρδιά μου τὸ ἅγιο θέλημά σου.
 Ἄν εἶχα μιὰ σπίθα ἀπὸ τὸν πόθο τῆς Μαρίας, τῆς ἀδελφῆς τοῦ Λαζάρου, ἄν ἔπαιρνα λίγη ἀπὸ τὴν δίψα τῶν μαθητῶν σου, ἄν μὲ ἀναμόχλευε ἕνα πολλοστημόριο ἀπὸ τὴν διάθεσι, ποὺ συνεκλόνιζε τὰ πλήθη τῶν ἀκροατῶν σου, τὰ ὁποῖα ἀσυγκράτητα ἔτρεχαν στὰ βουνὰ καὶ στ’ ἀγκρογιάλια γιὰ νὰ σ’ ἀκούσουν, τότε ἡ στιγμὴ αὐτὴ ἡ ἐπίσημη τῆς Λειτουργίας, κατὰ τὴν ὁποὶα ἀκούω τὸ θέλημά σου, θὰ ἦταν γιὰ μένα ἡ πιὸ σημαντική, ἡ πιὸ λαχταριστὴ τῆς ζωῆς μου…
  Πιστεύω πὼς πρέπει νὰ περάσω σὲ μιὰ ἀνανέωση. Νὰ ξεφύγω ἀπὸ τὴν ρουτίνα καὶ νὰ ἀπολαύσω τὴν παρουσία σου καὶ τὴν ὁμιλία σου. Ἡ ρουτίνα γιὰ τὴν πνευματικὴ ζωή, καὶ μάλιστα γιὰ τὴν λατρεία, δὲν εἶναι μόνο μιὰ ἀνασταλτικὴ δύναμη. Εἶναι μιὰ μεγάλη, μιὰ τρομερὰ βαρειὰ ἁμαρτία. Αὔριο θὰ καταβάλω προσπάθεια, νὰ τὴν ξεπεράσω. Τὸ θέλω, τὸ θέλω πολὺ νὰ αἰσθανθῶ τὴν φωνή σου. Θὰ ᾽ρθῶ στὸν Ναό σου μ’ αὐτὴ τὴν διάθεσι. Θὰ ἀγωνιστῶ νὰ συγκεντρώσω τὸν νοῦ μου. Καὶ θὰ ἐπιμείνω, ὅσο μπορῶ πιὸ πολύ, νὰ συλλάβω τὸ μήνυμα, ποὺ θὰ μοῦ πῇς. Θὰ μπῶ αὔριο στὴν θέσι τῶν μαθητῶν σου, στὴν θέση τῶν ἀποστόλων σου.
   Κύριέ μου, ἀξίωσέ με νὰ σὲ ἀκούσω. Φανέρωσέ μου τὴν ἀλήθειά σου. Δεῖξε μου ποιὸ εἶναι τὸ θέλημά σου γιὰ τὴν ὕπαρξη μου καὶ τὴν ζωή μου.

ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Μητροπ. Ἀττικῆς καὶ Μεγαρίδος Νικοδήμου«ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ»,
γ´ ἔκδ., ἐκδ. «Σπορά», Ἀθῆναι 1991

christianvivliografia.wordpress

Κατα Ιωαννην(ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 1)

Κατα Ιωαννην

(ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 1)

Προΰπαρξη του Ιησού Χριστού
1 Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος.  2 Οὗτος ἦν ἐν ἀρχῇ πρὸς τὸν Θεόν.  3 πάντα δι' αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἓν ὃ γέγονεν.  4 ἐν αὐτῷ ζωὴ ἦν, καὶ ἡ ζωὴ ἦν τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων.  5 καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καὶ ἡ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβεν.  6 ᾿Εγένετο ἄνθρωπος ἀπεσταλμένος παρὰ Θεοῦ, ὄνομα αὐτῷ ᾿Ιωάννης·  7 οὗτος ἦλθεν εἰς μαρτυρίαν, ἵνα μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ φωτός, ἵνα πάντες πιστεύσωσι δι' αὐτοῦ.  8 οὐκ ἦν ἐκεῖνος τὸ φῶς, ἀλλ' ἵνα μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ φωτός.  9 ῏Ην τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, ὃ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον.  10 ἐν τῷ κόσμῳ ἦν, καὶ ὁ κόσμος δι' αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ ὁ κόσμος αὐτὸν οὐκ ἔγνω.  11 εἰς τὰ ἴδια ἦλθε, καὶ οἱ ἴδιοι αὐτὸν οὐ παρέλαβον.  12 ὅσοι δὲ ἔλαβον αὐτόν, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι, τοῖς πιστεύουσιν εἰς τὸ ὄνομα αὐτοῦ,  13 οἳ οὐκ ἐξ αἱμάτων, οὐδὲ ἐκ θελήματος σαρκός, οὐδὲ ἐκ θελήματος ἀνδρός, ἀλλ' ἐκ Θεοῦ ἐγεννήθησαν.  14 Καὶ ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν, καὶ ἐθεασάμεθα τὴν δόξαν αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρὰ πατρός, πλήρης χάριτος καὶ ἀληθείας.  15 ᾿Ιωάννης μαρτυρεῖ περὶ αὐτοῦ καὶ κέκραγε λέγων· οὗτος ἦν ὃν εἶπον, ὁ ὀπίσω μου ἐρχόμενος ἔμπροσθέν μου γέγονεν, ὅτι πρῶτός μου ἦν.  16 Καὶ ἐκ τοῦ πληρώματος αὐτοῦ ἡμεῖς πάντες ἐλάβομεν, καὶ χάριν ἀντὶ χάριτος·  17 ὅτι ὁ νόμος διὰ Μωϋσέως ἐδόθη, ἡ χάρις καὶ ἡ ἀλήθεια διὰ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ ἐγένετο.  18 Θεὸν οὐδεὶς ἑώρακε πώποτε· ὁ μονογενὴς υἱὸς ὁ ὢν εἰς τὸν κόλπον τοῦ πατρός, ἐκεῖνος ἐξηγήσατο.	1 Στην αρχή ήταν ο Λόγος, και ο Λόγος ήταν προς το Θεό, και Θεός ήταν ο Λόγος.  2 Αυτός ήταν στην αρχή προς το Θεό.  3 Τα πάντα μέσω αυτού έγιναν, και χωρίς αυτόν δεν έγινε ούτε ένα απ’ ό,τι έχει γίνει.  4 Μέσα σε αυτόν ήταν ζωή, και η ζωή ήταν το φως των ανθρώπων.  5 Και το φως μέσα στο σκοτάδι φέγγει και το σκοτάδι δεν κυρίεψε αυτό.  6 Ήταν ένας άνθρωπος από το Θεό απεσταλμένος. το όνομά του Ιωάννης.  7 Αυτός ήρθε για μαρτυρία, να μαρτυρήσει για το φως, για να πιστέψουν όλοι μέσω αυτού.  8 Εκείνος δεν ήτανε το φως, αλλά ήρθε να μαρτυρήσει για το φως.  9 Ήταν το φως το αληθινό, που φωτίζει κάθε άνθρωπο, το οποίο ερχότανε στον κόσμο.  10 Μέσα στον κόσμο ήτανε κι ο κόσμος μέσω αυτού έγινε, αλλά ο κόσμος δεν τον γνώρισε.  11 Στους δικούς του ήρθε, αλλά οι δικοί του δεν τον παραδέχτηκαν.  12 Όσοι όμως δέχτηκαν αυτόν, σ’ αυτούς έδωσε εξουσία τέκνα Θεού να γίνουν. σ’ όσους πιστεύουν στ’ όνομά του,  13 που όχι από αίματα, ούτε από σάρκας θέλημα ούτε από θέλημα άντρα, αλλ’ από το Θεό γεννήθηκαν.  14 Και ο Λόγος σάρκα έγινε και κατασκήνωσε ανάμεσά μας, και είδαμε με θαυμασμό τη δόξα του, δόξα όπως ενός μονογενούς από τον Πατέρα, πλήρης από χάρη και αλήθεια.  15 Ο Ιωάννης μαρτυρεί γι’ αυτόν και έχει φωνάξει λέγοντας: «Αυτός ήταν για τον οποίο είπα: “Εκείνος που έρχεται ύστερα από μένα πριν από μένα έχει υπάρξει γιατί μου ήταν πρώτος”».  16 Γιατί από το πλήρωμά του όλοι εμείς ελάβαμε, και χάρη στη θέση χάρης.  17 Γιατί ο νόμος δόθηκε μέσω του Μωυσή. η χάρη και η αλήθεια έγιναν μέσω του Ιησού Χριστού.  18 Το Θεό ως τώρα κανείς δεν έχει δει ποτέ. Ο μονογενής Θεός που είναι στην αγκαλιά μέσα του Πατέρα, εκείνος εξήγησε αυτόν.
Η μαρτυρία του Ιωάννη του Βαπτιστή
19 Καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ μαρτυρία τοῦ ᾿Ιωάννου, ὅτε ἀπέστειλαν οἱ ᾿Ιουδαῖοι ἐξ ῾Ιεροσολύμων ἱερεῖς καὶ Λευΐτας ἵνα ἐρωτήσωσιν αὐτόν· σὺ τίς εἶ;  20 καὶ ὡμολόγησε, καὶ οὐκ ἠρνήσατο· καὶ ὡμολόγησεν ὅτι οὐκ εἰμὶ ἐγὼ ὁ Χριστός.  21 καὶ ἠρώτησαν αὐτόν· τί οὖν; ᾿Ηλίας εἶ σύ; καὶ λέγει· οὐκ εἰμί. ὁ προφήτης εἶ σύ; καὶ ἀπεκρίθη, οὔ.  22 εἶπον οὖν αὐτῷ· τίς εἶ; ἵνα ἀπόκρισιν δῶμεν τοῖς πέμψασιν ἡμᾶς· τί λέγεις περὶ σεαυτοῦ;  23 ἔφη· ἐγὼ φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, εὐθύνατε τὴν ὁδὸν Κυρίου, καθὼς εἶπεν ῾Ησαΐας ὁ προφήτης.  24 καὶ οἱ ἀπεσταλμένοι ἦσαν ἐκ τῶν Φαρισαίων·  25 καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν καὶ εἶπον αὐτῷ· τί οὖν βαπτίζεις, εἰ σὺ οὐκ εἶ ὁ Χριστὸς οὔτε ᾿Ηλίας οὔτε ὁ προφήτης;  26 ἀπεκρίθη αὐτοῖς ὁ ᾿Ιωάννης λέγων· ἐγὼ βαπτίζω ἐν ὕδατι· μέσος δὲ ὑμῶν ἕστηκεν ὃν ὑμεῖς οὐκ οἴδατε.  27 αὐτός ἐστιν ὁ ὀπίσω μου ἐρχόμενος, ὃς ἔμπροσθέν μου γέγονεν, οὗ ἐγὼ οὐκ εἰμὶ ἄξιος ἵνα λύσω αὐτοῦ τὸν ἱμάντα τοῦ ὑποδήματος.  28 Ταῦτα ἐν Βηθανίᾳ ἐγένετο πέραν τοῦ ᾿Ιορδάνου, ὅπου ἦν ᾿Ιωάννης βαπτίζων.	19 Και αυτή είναι η μαρτυρία του Ιωάννη, όταν απέστειλαν προς αυτόν οι Ιουδαίοι από τα Ιεροσόλυμα ιερείς και Λευίτες, για να τον ρωτήσουν: «Εσύ ποιος είσαι;»  20 Και ομολόγησε και δεν το αρνήθηκε, αλλά ομολόγησε: «Εγώ δεν είμαι ο Χριστός».  21 Τότε τον ρώτησαν: «Τι είσαι λοιπόν; Εσύ είσαι ο Ηλίας;» Και λέει: «Δεν είμαι». «Ο προφήτης είσαι εσύ;» Και αποκρίθηκε: «Όχι».  22 Είπαν λοιπόν σ’ αυτόν: «Ποιος είσαι; Για να δώσουμε απόκριση σ’ αυτούς που μας έστειλαν. Τι λες για τον εαυτό σου;»  23 Εκείνος είπε: «Εγώ είμαι φωνή ενός που φωνάζει δυνατά στην έρημο: “Ισιώστε την οδό του Κυρίου”, καθώς είπε ο Ησαΐας ο προφήτης».  24 Και ήταν μερικοί αποσταλμένοι από την παράταξη των Φαρισαίων.  25 Τότε τον ρώτησαν και του είπαν: «Γιατί λοιπόν βαφτίζεις, αν εσύ δεν είσαι ο Χριστός ούτε ο Ηλίας ούτε ο προφήτης;»  26 Τους αποκρίθηκε ο Ιωάννης λέγοντας: «Εγώ βαφτίζω σε νερό. Στο μέσο σας έχει σταθεί αυτός που εσείς δεν ξέρετε,  27 που έρχεται ύστερα από εμένα, του οποίου εγώ δεν είμαι άξιος να λύσω το λουρί του υποδήματός του».  28 Αυτά έγιναν στη Βηθανία πέρα από τον Ιορδάνη, όπου βάφτιζε συνέχεια ο Ιωάννης.
Ο Αμνός του Θεού
29 Τῇ ἐπαύριον βλέπει ὁ ᾿Ιωάννης τὸν ᾿Ιησοῦν ἐρχόμενον πρὸς αὐτὸν καὶ λέγει· ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου.  30 οὗτός ἐστι περὶ οὗ ἐγὼ εἶπον· ὀπίσω μου ἔρχεται ἀνὴρ ὃς ἔμπροσθέν μου γέγονεν, ὅτι πρῶτός μου ἦν.  31 κἀγὼ οὐκ ᾔδειν αὐτόν, ἀλλ' ἵνα φανερωθῇ τῷ ᾿Ισραήλ, διὰ τοῦτο ἦλθον ἐγὼ ἐν τῷ ὕδατι βαπτίζων.  32 καὶ ἐμαρτύρησεν ᾿Ιωάννης λέγων ὅτι τεθέαμαι τὸ Πνεῦμα καταβαῖνον ὡς περιστερὰν ἐξ οὐρανοῦ, καὶ ἔμεινεν ἐπ' αὐτόν.  33 κἀγὼ οὐκ ᾔδειν αὐτόν, ἀλλ' ὁ πέμψας με βαπτίζειν ἐν ὕδατι, ἐκεῖνός μοι εἶπεν· ἐφ' ὃν ἂν ἴδῃς τὸ Πνεῦμα καταβαῖνον καὶ μένον ἐπ' αὐτόν, οὗτός ἐστιν ὁ βαπτίζων ἐν Πνεύματι ῾Αγίῳ.  34 κἀγὼ ἑώρακα καὶ μεμαρτύρηκα ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ.	29 Την επόμενη ημέρα βλέπει ο Ιωάννης τον Ιησού να έρχεται προς αυτόν και λέει: «Να ο αμνός του Θεού που σηκώνει την αμαρτία του κόσμου.  30 Αυτός είναι για τον οποίο εγώ είπα: “ Ύστερα από μένα έρχεται ένας άντρας που πριν από μένα έχει υπάρξει, γιατί μου ήταν πρώτος”.  31 Και εγώ δεν τον ήξερα, αλλά για να φανερωθεί στο λαό Ισραήλ, γι’ αυτό εγώ ήρθα βαφτίζοντας στο νερό».  32 Και έδωσε μαρτυρία ο Ιωάννης, λέγοντας: «Έχω δει το Πνεύμα να κατεβαίνει σαν περιστέρι από τον ουρανό, και έμεινε πάνω σ’ αυτόν.  33 Κι εγώ δεν τον ήξερα, αλλά εκείνος που με έστειλε να βαφτίζω σε νερό, εκείνος μου είπε: “Πάνω σ’ όποιον δεις το Πνεύμα να κατεβαίνει και να μένει πάνω του, αυτός είναι που βαφτίζει σε Πνεύμα Άγιο”.  34 Κι εγώ έχω δει και έχω μαρτυρήσει ότι αυτός είναι ο Υιός του Θεού».
Οι πρώτοι μαθητές
35 Τῇ ἐπαύριον πάλιν εἱστήκει ὁ ᾿Ιωάννης καὶ ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ δύο,  36 καὶ ἐμβλέψας τῷ ᾿Ιησοῦ περιπατοῦντι λέγει· ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ.  37 καὶ ἤκουσαν αὐτοῦ οἱ δύο μαθηταὶ λαλοῦντος, καὶ ἠκολούθησαν τῷ ᾿Ιησοῦ.  38 στραφεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς καὶ θεασάμενος αὐτοὺς ἀκολουθοῦντας λέγει αὐτοῖς·  39 τί ζητεῖτε; οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· ραββί· ὃ λέγεται ἑρμηνευόμενον διδάσκαλε· ποῦ μένεις;  40 λέγει αὐτοῖς· ἔρχεσθε καὶ ἴδετε. ἦλθον οὖν καὶ εἶδον ποῦ μένει, καὶ παρ' αὐτῷ ἔμειναν τὴν ἡμέραν ἐκείνην· ὥρα ἦν ὡς δεκάτη.  41 ἦν ᾿Ανδρέας ὁ ἀδελφὸς Σίμωνος Πέτρου εἷς ἐκ τῶν δύο τῶν ἀκουσάντων παρὰ ᾿Ιωάννου καὶ ἀκολουθησάντων αὐτῷ.  42 εὑρίσκει οὗτος πρῶτος τὸν ἀδελφὸν τὸν ἴδιον Σίμωνα καὶ λέγει αὐτῷ· εὑρήκαμεν τὸν Μεσσίαν· ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον Χριστός·  43 καὶ ἤγαγεν αὐτὸν πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν. ἐμβλέψας αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπε· σὺ εἶ Σίμων ὁ υἱὸς ᾿Ιωνᾶ, σὺ κληθήσῃ Κηφᾶς, ὃ ἑρμηνεύεται Πέτρος.	35 Την επόμενη ημέρα πάλι, είχε σταθεί ο Ιωάννης και δύο από τους μαθητές του.  36 Κοίταξε καλά τότε τον Ιησού που περπατούσε και λέει: «Να ο αμνός του Θεού».  37 Και άκουσαν οι δύο μαθητές αυτόν να μιλά και ακολούθησαν τον Ιησού.  38 Στράφηκε τότε ο Ιησούς και, όταν τους είδε να τον ακολουθούν, τους λέει:  39 «Τι ζητάτε;» Εκείνοι του είπαν: «Ραβί – που όταν ερμηνεύεται λέγεται Δάσκαλε – πού μένεις;»  40 Τους λέει: «Ελάτε και θα δείτε». Ήρθαν, λοιπόν, και είδαν που μένει, και έμειναν κοντά του εκείνη την ημέρα. Η ώρα ήταν περίπου τέσσερις το απόγευμα.  41 Ήταν ο Ανδρέας, ο αδελφός του Σίμωνα Πέτρου, ένας από τους δύο που άκουσαν από τον Ιωάννη και τον ακολούθησαν.  42 Αυτός βρίσκει πρώτα τον αδελφό το δικό του, το Σίμωνα, και του λέει: «Βρήκαμε το Μεσσία» – που όταν ερμηνεύεται σημαίνει Χριστός.  43 Τον έφερε τότε προς τον Ιησού. Ο Ιησούς τον κοίταξε μέσα στα μάτια και είπε: «Εσύ είσαι ο Σίμωνας, ο γιος του Ιωάννη. εσύ θα κληθείς Κηφάς» – που ερμηνεύεται Πέτρος.
Ο Ιησούς καλεί το Φίλιππο και το Ναθαναήλ
44 Τῇ ἐπαύριον ἠθέλησεν ὁ ᾿Ιησοῦς ἐξελθεῖν εἰς τὴν Γαλιλαίαν· καὶ εὑρίσκει Φίλιππον καὶ λέγει αὐτῷ· ἀκολούθει μοι.  45 ἦν δὲ ὁ Φίλιππος ἀπὸ Βηθσαϊδά, ἐκ τῆς πόλεως ᾿Ανδρέου καὶ Πέτρου.  46 εὑρίσκει Φίλιππος τὸν Ναθαναὴλ καὶ λέγει αὐτῷ· ὃν ἔγραψε Μωϋσῆς ἐν τῷ νόμῳ καὶ οἱ προφῆται, εὑρήκαμεν, ᾿Ιησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ ᾿Ιωσὴφ τὸν ἀπὸ Ναζαρέτ.  47 καὶ εἶπεν αὐτῷ Ναθαναήλ· ἐκ Ναζαρὲτ δύναταί τι ἀγαθὸν εἶναι; λέγει αὐτῷ Φίλιππος· ἔρχου καὶ ἴδε.  48 εἶδεν ὁ ᾿Ιησοῦς τὸν Ναθαναὴλ ἐρχόμενον πρὸς αὐτὸν καὶ λέγει περὶ αὐτοῦ· ἴδε ἀληθῶς ᾿Ισραηλίτης, ἐν ᾧ δόλος οὐκ ἔστι.  49 λέγει αὐτῷ Ναθαναήλ· πόθεν με γινώσκεις; ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· πρὸ τοῦ σε Φίλιππον φωνῆσαι, ὄντα ὑπὸ τὴν συκῆν εἶδόν σε.  50 ἀπεκρίθη Ναθαναὴλ καὶ λέγει αὐτῷ· ραββί, σὺ εἶ ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τοῦ ᾿Ισραήλ.  51 ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὅτι εἶπόν σοι, εἶδόν σε ὑποκάτω τῆς συκῆς, πιστεύεις; μείζω τούτων ὄψει.  52 καὶ λέγει αὐτῷ· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἀπ' ἄρτι ὄψεσθε τὸν οὐρανὸν ἀνεῳγότα, καὶ τοὺς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ ἀναβαίνοντας καὶ καταβαίνοντας ἐπὶ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου.	44 Την επόμενη ημέρα θέλησε να εξέλθει στη Γαλιλαία και βρίσκει το Φίλιππο. Και ο Ιησούς τού λέει: «Ακολούθα με».  45 Ήταν, λοιπόν, ο Φίλιππος από τη Βηθσαϊδά, από την πόλη του Ανδρέα και του Πέτρου.  46 Βρίσκει ο Φίλιππος το Ναθαναήλ και του λέει: «Αυτόν που έγραψε ο Μωυσής στο νόμο, και οι προφήτες, τον βρήκαμε: είναι ο Ιησούς, γιος του Ιωσήφ, που είναι από τη Ναζαρέτ».  47 Και ο Ναθαναήλ τού είπε: «Από τη Ναζαρέτ δύναται να είναι κάτι αγαθό;» Του λέει ο Φίλιππος: «Έλα και δες».  48 Ο Ιησούς είδε το Ναθαναήλ να έρχεται προς αυτόν και λέει γι’ αυτόν: «Να, αλήθεια, ένας Ισραηλίτης μέσα στον οποίο δεν υπάρχει δόλος».  49 Του λέει ο Ναθαναήλ: «Από πού με γνωρίζεις;» Ο Ιησούς αποκρίθηκε και του είπε: «Σε είδα προτού ο Φίλιππος σε φωνάξει, ενώ ήσουν κάτω από τη συκιά».  50 Ο Ναθαναήλ του αποκρίθηκε: «Ραβί, εσύ είσαι ο Υιός του Θεού, εσύ είσαι ο βασιλιάς του Ισραήλ».  51 Ο Ιησούς αποκρίθηκε και του είπε: «Επειδή σου είπα ότι σε είδα κάτω από τη συκιά, πιστεύεις; Θα δεις μεγαλύτερα από αυτά».  52 Και του λέει: «Αλήθεια, αλήθεια σας λέω, θα δείτε τον ουρανό ανοιγμένο και τους αγγέλους του Θεού να ανεβαίνουν και να κατεβαίνουν πάνω στον Υιό του ανθρώπου».

Προς Εφεσιους

Προς Εφεσιους

(ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 1)

Χαιρετισμός
1 Παῦλος, ἀπόστολος ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ διὰ θελήματος Θεοῦ, τοῖς ἁγίοις τοῖς οὖσιν ἐν ᾿Εφέσῳ καὶ πιστοῖς ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ·  2 χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ.	1 Παύλος, απόστολος του Χριστού Ιησού με το θέλημα του Θεού, προς τους αγίους που είναι στην Έφεσο και πιστούς στο Χριστό Ιησού.  2 Χάρη σ’ εσάς και ειρήνη από το Θεό Πατέρα μας και τον Κύριο Ιησού Χριστό.
Δοξολογία
3 Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ὁ εὐλογήσας ἡμᾶς ἐν πάσῃ εὐλογίᾳ πνευματικῇ ἐν τοῖς ἐπουρανίοις ἐν Χριστῷ,  4 καθὼς καὶ ἐξελέξατο ἡμᾶς ἐν αὐτῷ πρὸ καταβολῆς κόσμου εἶναι ἡμᾶς ἁγίους καὶ ἀμώμους κατενώπιον αὐτοῦ, ἐν ἀγάπῃ  5 προορίσας ἡμᾶς εἰς υἱοθεσίαν διὰ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ εἰς αὐτόν, κατὰ τὴν εὐδοκίαν τοῦ θελήματος αὐτοῦ,  6 εἰς ἔπαινον δόξης τῆς χάριτος αὐτοῦ, ἐν ᾗ ἐχαρίτωσεν ἡμᾶς ἐν τῷ ἠγαπημένῳ,  7 ἐν ᾧ ἔχομεν τὴν ἀπολύτρωσιν διὰ τοῦ αἵματος αὐτοῦ, τὴν ἄφεσιν τῶν παραπτωμάτων, κατὰ τὸν πλοῦτον τῆς χάριτος αὐτοῦ,  8 ἧς ἐπερίσσευσεν εἰς ἡμᾶς ἐν πάσῃ σοφίᾳ καὶ φρονήσει,  9 γνωρίσας ἡμῖν τὸ μυστήριον τοῦ θελήματος αὐτοῦ κατὰ τὴν εὐδοκίαν αὐτοῦ, ἣν προέθετο ἐν αὐτῷ  10 εἰς οἰκονομίαν τοῦ πληρώματος τῶν καιρῶν, ἀνακεφαλαιώσασθαι τὰ πάντα ἐν τῷ Χριστῷ, τὰ ἐπὶ τοῖς οὐρανοῖς καὶ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, ἐν αὐτῷ,  11 ἐν ᾧ καὶ ἐκληρώθημεν προορισθέντες κατὰ πρόθεσιν τοῦ τὰ πάντα ἐνεργοῦντος κατὰ τὴν βουλὴν τοῦ θελήματος αὐτοῦ,  12 εἰς τὸ εἶναι ἡμᾶς εἰς ἔπαινον δόξης αὐτοῦ, τοὺς προηλπικότας ἐν τῷ Χριστῷ·  13 ἐν ᾧ καὶ ὑμεῖς ἀκούσαντες τὸν λόγον τῆς ἀληθείας, τὸ εὐαγγέλιον τῆς σωτηρίας ὑμῶν, ἐν ᾧ καὶ πιστεύσαντες ἐσφραγίσθητε τῷ Πνεύματι τῆς ἐπαγγελίας τῷ ῾Αγίῳ,  14 ὅς ἐστιν ἀρραβὼν τῆς κληρονομίας ἡμῶν, εἰς ἀπολύτρωσιν τῆς περιποιήσεως, εἰς ἔπαινον τῆς δόξης αὐτοῦ.	3 Ευλογητός ας είναι ο Θεός και Πατέρας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο οποίος μας ευλόγησε με κάθε ευλογία πνευματική στα επουράνια με το Χριστό,  4 καθώς μας εξέλεξε μέσω αυτού πριν από τη δημιουργία του κόσμου, για να είμαστε άγιοι και άμωμοι μπροστά του με αγάπη,  5 και μας προόρισε για υιοθεσία μέσω του Ιησού Χριστού για τον εαυτό του, σύμφωνα με την ευαρέσκεια του θελήματός του,  6 προς έπαινο της ένδοξης χάρης του που μας χορήγησε άφθονα με τον Αγαπημένο.  7 Μέσω αυτού έχουμε την απολύτρωση διαμέσου του αίματός του, την άφεση των παραπτωμάτων, κατά τον πλούτο της χάρης του  8 που περίσσεψε σ’ εμάς με κάθε σοφία και φρόνηση.  9 Και μας γνώρισε το μυστήριο του θελήματός του σύμφωνα με την ευαρέσκειά του που προαποφάσισε μέσα του,  10 για την οικονομία της ολοκλήρωσης των καιρών, ώστε να ανακεφαλαιώσει τα πάντα μέσα στο Χριστό, τα επουράνια και τα επίγεια μέσα σ’ αυτόν.  11 Μέσω αυτού επίσης κληρωθήκαμε ως ιδιοκτησία του και προοριστήκαμε κατά την πρόθεση εκείνου που ενεργεί τα πάντα σύμφωνα με το σχέδιο του θελήματός του,  12 για να είμαστε προς έπαινο της δόξας του, εμείς που έχουμε ελπίσει από πριν στο Χριστό.  13 Μέσω αυτού κι εσείς, όταν ακούσατε το λόγο της αλήθειας, το ευαγγέλιο της σωτηρίας σας, στο οποίο και πιστέψατε, σφραγιστήκατε με το Πνεύμα το Άγιο που μας υποσχέθηκε,  14 το οποίο είναι αρραβώνας της κληρονομιάς μας για την απολύτρωση της ιδιοκτησίας του, προς έπαινο της δόξας του.
Προσευχή
15 Διὰ τοῦτο κἀγώ, ἀκούσας τὴν καθ' ὑμᾶς πίστιν ἐν τῷ Κυρίῳ ᾿Ιησοῦ καὶ τὴν ἀγάπην τὴν εἰς πάντας τοὺς ἁγίους,  16 οὐ παύομαι εὐχαριστῶν ὑπὲρ ὑμῶν μνείαν ὑμῶν ποιούμενος ἐπὶ τῶν προσευχῶν μου,  17 ἵνα ὁ Θεὸς τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ὁ πατὴρ τῆς δόξης, δῴη ὑμῖν πνεῦμα σοφίας καὶ ἀποκαλύψεως ἐν ἐπιγνώσει αὐτοῦ,  18 πεφωτισμένους τοὺς ὀφθαλμοὺς τῆς καρδίας ὑμῶν, εἰς τὸ εἰδέναι ὑμᾶς τίς ἐστιν ἡ ἐλπὶς τῆς κλήσεως αὐτοῦ, καὶ τίς ὁ πλοῦτος τῆς δόξης τῆς κληρονομίας αὐτοῦ ἐν τοῖς ἁγίοις,  19 καὶ τί τὸ ὑπερβάλλον μέγεθος τῆς δυνάμεως αὐτοῦ εἰς ἡμᾶς τοὺς πιστεύοντας κατὰ τὴν ἐνέργειαν τοῦ κράτους τῆς ἰσχύος αὐτοῦ,  20 ῝Ην ἐνήργησεν ἐν τῷ Χριστῷ ἐγείρας αὐτὸν ἐκ νεκρῶν, καὶ ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ αὐτοῦ ἐν τοῖς ἐπουρανίοις  21 ὑπεράνω πάσης ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας καὶ δυνάμεως καὶ κυριότητος καὶ παντὸς ὀνόματος ὀνομαζομένου οὐ μόνον ἐν τῷ αἰῶνι τούτῳ, ἀλλὰ καὶ ἐν τῷ μέλλοντι·  22 καὶ πάντα ὑπέταξεν ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ, καὶ αὐτὸν ἔδωκε κεφαλὴν ὑπὲρ πάντα τῇ ἐκκλησίᾳ,  23 ἥτις ἐστὶ τὸ σῶμα αὐτοῦ, τὸ πλήρωμα τοῦ τὰ πάντα ἐν πᾶσι πληρουμένου.	15 Γι’ αυτό κι εγώ, επειδή άκουσα την πίστη σας στον Κύριο Ιησού και την αγάπη που έχετε προς όλους τους αγίους,  16 δεν παύω να ευχαριστώ για σας το Θεό όταν σας αναφέρω στις προσευχές μου,  17 ώστε ο Θεός του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο Πατέρας της δόξας, να σας δώσει Πνεύμα σοφίας και αποκάλυψης με την επίγνωσή του,  18 για να έχετε φωτισμένους τους οφθαλμούς της καρδιάς σας, ώστε να γνωρίσετε ποια είναι η ελπίδα της κλήσης του, ποιος είναι ο πλούτος της ένδοξης κληρονομιάς του στους αγίους,  19 και ποιο είναι το υπερβολικό μέγεθος της δύναμής του σ’ εμάς που πιστεύουμε σύμφωνα με την ενέργεια της ισχυρής δύναμής του,  20 την οποία ο Θεός ενέργησε στο Χριστό, όταν τον έγειρε από τους νεκρούς και τον κάθισε στα δεξιά του στα επουράνια  21 πάνω από κάθε αρχή και εξουσία και δύναμη και κυριότητα και πάνω από κάθε τίτλο που ονομάζεται, όχι μόνο στον αιώνα τούτο, αλλά και στο μελλοντικό.  22 Και όλα τα υπόταξε κάτω από τα πόδια του και αυτόν έδωσε κεφαλή πάνω σε καθέναν στην εκκλησία,  23 η οποία είναι το σώμα του, το συμπλήρωμα εκείνου που συμπληρώνει/ τα πάντα σε όλους.

Ο 4ος Ιππότης της Αποκάλυψης στα γεγονότα της Αιγύπτου; Bίντεο σόκ!

Ο 4ος Ιππότης της Αποκάλυψης στα γεγονότα της Αιγύπτου;

"Και όταν άνοιξε την τέταρτη σφραγίδα, άκουσα τη φωνή του τέταρτου ζώου να λέει: Έλα και βλέπε. Και είδα, και να, ένα άλογο, ωχρό κι εκείνος που καθόταν επάνω σ' αυτό
ονομαζόταν θάνατος, και ο Άδης ακολουθούσε μαζί του" και τους δόθηκε εξουσία επάνω στο ένα τέταρτο της γης να θανατώσουν με ρομφαία και με πείνα και με θάνατο, και με τα θηρία της γης" Αποκάλυψη 6:7,8.

Βασικά υπάρχουν τέσσερις κατηγορίες ανθρώπων οι οποίες συμβολίζονταν από τέσσερα άλογα, το πρώτο λευκό, το δεύτερο κόκκινο, το τρίτο μαύρο, και το τέταρτο ωχρό πράσινο. Στην Αγία Γραφή το λευκό συμβολίζει την αγνότητα, το κόκκινο συμβολίζει την αμαρτία, το μαύρο συμβολίζει το σκότος και το ωχρό πράσινο συμβολίζει τη σήψη και τον θάνατο. Κάθε άλογο έχει έναν ιππότη, και κάθε ιππότης έχει ένα αντικείμενο και μια δραστηριότητα. άλογο αναγγέλλεται από ένα από τα τέσσερα ζώα που παρουσιάζονται στο κεφάλαιο 4. Σύμφωνα με την Εβραϊκή παράδοση, τα τέσσερα ζώα συσχετίζονται με τις ηγετικές φυλές του Ισραήλ. Το πρώτο ζώο, το λιοντάρι, που αναγγέλλει το λευκό άλογο συσχετίζεται με τη φυλή του Ιούδα. Ο Ιούδας ήταν η βασιλική φυλή του Δαβίδ και του Ιησού Χριστού (ένας τίτλος του Ιησούς είναι "το λιοντάρι που είναι από τη φυλή του Ιούδα" Αποκάλυψη 5:5).
Το δεύτερο ζώο, το μοσχάρι, το οποίο αναγγέλλει το κόκκινο άλογο, συσχετίζεται με τη φυλή του Έφραϊμ. Ο Έφραϊμ έλαβε τις πιο πλούσιες ευλογίες από όλες τις φυλές, αλλά αντί να παραμείνει πιστός αποστάτησε και παρέσυρε και τις άλλες φυλές στην ειδωλολατρία. Το τρίτο ζώο, ο άνθρωπος, το οποίο αναγγέλλει το μαύρο άλογο, συσχετίζεται με τη φυλή του Ρουβήν. Ο Ρουβήν ήταν ο πρωτότοκος, όμως έχασε το περισσότερο μέρος της ευλογίας του λόγω της ανθρώπινης αδυναμίας και της αμαρτίας.
Το τέταρτο ζώο, ο αετός, το οποίο αναγγέλλει το ωχρό άλογο, συσχετίζεται με τη φυλή του Δανιήλ Ο Δαν ήταν η πρώτη φυλή που έπεσε στην ειδωλολατρία, και η "ευλογία" που έλαβε στο κεφάλαιο 49 της Γένεσης δείχνει ότι στην πραγματικότητα ήταν εχθρός του λαού του Θεού.Απο την φυλή του Δαν θα προέλθει και ο Αντίχριστος.Το τέταρτο άλογο περιγράφεται "ωχρό" στις σύγχρονες εκδόσεις, αλλά στο αρχαίο κείμενο το χρώμα είναι χλωρός, το ίδιο χρώμα που χρησιμοποιείται στη Μετάφραση των Εβδομήκοντα για να περιγράψει την "λέπρα", που είναι το σύμβολο του ζωντανού θανάτου.
Και πάμε στην είδηση όπως την περιγράφει το defencnet.gr:
"Ένα βίντεο από ρεπορτάζ του αμερικανικού δικτύου msnbc που δείχνει τα επεισόδια στην πλατεία Tahrir την ημέρα όπου οπαδοί και Mubarak και διαδηλωτές «αντάλλαζαν» μεταξύ τους βόμβες μολότοφ έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον εξαιτίας αυτού που φαίνεται.
Και αυτό που φαίνεται προκαλεί -ίσως και την ανατριχίλα σε μερικούς- είναι ένα όραμα που στην κίνηση της κάμερας μοιάζει με κάποιον καβαλάρη επάνω στο άλογό του! (στο 1:18 του βίντεο). Και σαν να μην έφτανε αυτό τόσο ο «ιππέας» όσο και το «άλογό» του είναι στην απόχρωση του πράσινου κάτι που έκανε πολλούς να το παρομοιάσουν με τον τέταρτο ιππότη της Αποκάλυψης καθώς στην αποκάλυψη του Ιωάννη ο τελευταίος περιγράφεται ως να έχει χρώμα «χλωμού πράσινου» ή «κιτρινωπού πράσινου» όπως δηλαδή ακριβώς φαίνεται και στο βίντεο.
Προφανώς και πρόκειται για αντανάκλαση από τις φωτιές επάνω στην κάμερα και αυτό εξηγείται γιατί καθώς η κάμερα κινείται προς τα δεξιά και πάνω την ίδια πορεία έχει και ο «ιππότης» για να εξαφανιστεί στη συνέχεια. Ακόμη και έτσι όμως πολλοί είναι εκείνοι που εξακολουθούν να πιστεύουν πως το φαινόμενο είναι προάγγελος κακών ειδήσεων. Ίδωμεν."
Eμείς πάντως δεν συμφωνούμε στη θεωρία περι αντανάκλασης του φωτός,κάτι άλλο συμβαίνει και δεν ειναι καθόλου καλό.Τέλος θα σας δείξουμε την σημαία της Αιγύπτου,διότι τίποτε δεν είναι τυχαίο τελικά.

Ναί ο Αετός του Σαλαδίνου είναι στη μέση της σημαίας της Αιγύπτου και ο αετός είναι το ζώο που αναγγέλει τον ωχρό - χλωρό 4ο Ιππέα της Αποκάλυψης!!!
http://www.pentapostagma.gr/

Οι επτά φιάλες (ΙΕ'5 - ΙΣΤ'21)

Οι επτά φιάλες (ΙΕ'5 - ΙΣΤ'21)

«Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΗΣ ΛΑΟΔΙΚΙΑΣ»
Εδώ ο Ιωάννης περιγράφει το άδειασμα του περιεχομένου εφτά φιαλών, οι οποίες είχαν γεμιστεί με τον θυμό του Θεού, από εφτά αγγέλους,

1η φιάλη «ΤΟ ΚΑΚΟ ΚΑΙ ΠΟΝΗΡΟ ΕΛΚΟΣ»
ΙΣΤ'2 Αδειάζοντας ο πρώτος άγγελος την φιάλη εις την γη έγινε έλκος κακό και πονηρό στους ανθρώπους που είχαν το χάραγμα του θηρίου και προσκυνούσαν την εικόνα αυτού.
Aυτοί που θα δεχθούν το χάραγμα του αντίχριστου θα έχουν σαν πρώτη τιμωρία μεγάλα κακά μέσα τους. Αυτό ίσως δεν αναφέρεται μόνο σε μεταθανάτιο βασανισμό αλλά και σε επίγειο βασανισμό. Αυτό το έλκος δηλαδή θα είναι φυσιολογικά παθήματα στους χαραγμένους όπως ίσως: αρρώστιες, πόνοι, παραλογισμός κ.α. Αιώνιο βασανισμό, λέει ο Ιωάννης θα έχουν όσοι προσκυνούν το Θηρίο - Αντίχριστο. Αν κάνουμε την υπόθεση ότι το χάραγμα αναφέρεται στην μελλοντική χρήση των «ηλεκτρονικών υποδόρια εμφυτευμένων ταυτοτήτων», τότε το έλκος ίσως αναφέρεται κατά πάσα πιθανότητα στις παρενέργειες θεμιτές και μη (όπως π.χ. έλεγχος συμπεριφοράς, ψυχολογικής κατάστασης κ.α.), των ταυτοτήτων αυτών στους φορείς τους.

2η φιάλη «Η ΜΑΤΩΜΕΝΗ ΘΑΛΑΣΣΑ»
ΙΣΤ'3 με την τρίτη φιάλη που χύθηκε στην θάλασσα πέθαναν όλα τα ζώσα μέσα σε αυτήν και έγινε κόκκινη σαν το αίμα ενός νεκρού.
Ξεκάθαρη η μόλυνση - καταστροφή των θαλασσίων ζωντανών οργανισμών από την «Τρίτη φιάλη». Χάρη στην αλόγιστη αποθήκευση πυρηνικών αποβλήτων κι άλλων χημικών ριπών στις θάλασσες. Μόνο αν αναλογισθεί κανείς τις πυρηνικές δοκιμές που έγιναν κατά την διάρκεια του ψυχρού πολέμου στον Ειρηνικό, θα καταλάβει πολύ καλά τι υπονοεί η παραπάνω φιάλη.
Απλώς εμείς οι άνθρωποι πετάμε τα απόβλητα στην θάλασσα επειδή βουλιάζουν και δεν φαίνονται, λες και αν σκεπάζαμε τα σκουπίδια μέσα στο σπίτι μας με ένα χαλί για να μην φαίνονται, αυτά δεν θα βρωμούσαν και δεν θα μάζευαν μικρόβια. Η ανθρώπινη υποκρισία-εύκολο κέρδος-αδιαφορία για τους άλλους σε όλο της το μεγαλείο. Σημαντικό ρόλο παίζει κι η ακατάπαυστη αλιεία για την σίτιση του πληθυσμού του πλανήτη μας. Ο Ζακ Κουστώ είχε πει ότι μέχρι στο 2020-2030 η μεσόγειος θα είναι μια νεκρή θάλασσα. Αυτό το ξέρουν καλύτερα οι μεγαλύτεροι σε ηλικία κι οι ψαράδες μας. Περιοχές που πριν μια δεκαετία είχαν πολύ ψάρι σήμερα δεν έχουν τίποτα. Ούτε αχινιούς.

3η φιάλη «ΑΙΜΑ ΤΑ ΠΟΣΙΜΑ ΝΕΡΑ»
ΙΣΤ'4 όταν άδειασε ο τρίτος άγγελος την φιάλη του εις τους ποταμούς και στις πηγές έγιναν όλα σαν το αίμα. ΙΣΤ'5 και ακούστηκε ο άγγελος να λέει ότι δίκαιος είναι αυτός που πάντα ήταν και που είναι και ότι δικαίως πίνουν αυτοί (οι άνθρωποι) αίμα, εφόσον έχυσαν πρώτοι αυτοί το αίμα των αγίων και των προφητών. Τώρα αυτό το αίμα τους δίνεται πίσω.
Ομοίως με την παραπάνω καταστροφή των θαλασσών θα υπάρχει και καταστροφή των ποταμών - λιμνών. Ήδη ο Δούναβης έχει τα κακά και μαύρα χάλια του. Ένας ποταμός που διασχίζει σχεδόν όλη την Ευρώπη και δίνει ζωή σε χιλιάδες ανθρώπους, είναι καταδικασμένος σε θάνατο. Η Ρουμανία, στην οποία καταλήγει ο Δούναβης, άδικα χάνει τον καιρό της με παράπονα για την κατάσταση του ποταμιού. Όλα τα προηγούμενα κράτη, από τους οποίους διέρχεται ο ποταμός, ρίχνουν μέσα του όλα τα απόβλητά τους. Όταν πρόκειται περί οικονομικής εκμετάλλευσης ενός μέρους, όλα τα άλλα υπόλοιπα έρχονται, στην καλύτερη περίπτωση, σε «δεύτερη μοίρα», αν όχι στην τελευταία.

4η φιάλη «Ο ΚΑΥΤΕΡΟΣ ΗΛΙΟΣ»
ΙΣΤ'6 αδειάζοντας ο τέταρτος άγγελος την τέταρτη φιάλη στον ήλιο, του έδωσε την δύναμη να καίει τους ανθρώπους και κάηκαν πολύ οι άνθρωποι και βλασφήμησαν το όνομα του Θεού και δεν μετανόησαν δίνοντας του δόξα.
Η παραπάνω φιάλη μπορεί να σημαίνει μια περίοδο καύσωνα ή και ξηρασίας, αλλά μπορεί και να παρουσιάζει κάτι το οποίο ίσως να ισχύει στις μέρες μας· η τρύπα του όζοντος λέγονταν ότι θα δημιουργούσε στην Μεσόγειο τα επόμενα 50 χρόνια πάνω από 10.000.000 περιπτώσεων μελανωμάτων (καρκίνος του δέρματος).
Όσο αναφορά τις βλασφημίες, με ιδιαίτερη λύπη του γράφοντος, καθημερινά στην κοινωνία πολύ κόσμος βλαστημάει. Για το παραμικρό οι άνθρωποι βλασφημούν το όνομα του Θεού, του Χριστού και των Αγίων. Νομίζουν, πως βλασφημώντας, δίνουν γλωσσική έμφαση σε αυτό που λένε ή βλασφημούν για λόγους «μαγκιάς». Δυστυχώς η βλασφημία, εκτός από ασέβεια προς τον Δημιουργό, δείχνει και την τρομερή έλλειψη παιδείας που κατέχει αυτόν που βλαστημάει και την έλλειψη αυτοσυγκράτησης.
Ο κινηματογράφος επίσης είναι γεμάτος από βλασφημίες προς το όνομα του Θεού. Ευτυχώς για την ώρα, μόνο ο ξενόφερτος κι ευτυχώς ή δυστυχώς, τις βλασφημίες αυτές δεν τις μεταφράζουν στα ελληνικά (στους υπότιτλους) αλλά ούτε ίσως και σε άλλες γλώσσες (μη αγγλοσαξονικές). Ίσως αν μετάφραζαν όλους τους διάλογους των κινηματογραφικών ταινιών, αρκετές από τις τελευταίες να μην είχαν την ίδια απήχηση στο ευρύ κοινό.. Η βλασφημία είναι μια πολύ κακιά συνήθεια (από πολύ μικροί ακούμε συχνά αρκετούς άλλους να βλασφημούν και μας γίνεται γλωσσική συνήθεια και όχι μόνο) που όλοι μας πρέπει να προσπαθήσουμε να κόψουμε. Το μόνο που χρειάζεται είναι πίστη, υπομονή και προσπάθεια.
Ας μην ξεχνάμε ότι και στην αρχαία Ελλάδα ο Οδυσσέας ταλαιπωρήθηκε κατά την επιστροφή του στην Ιθάκη, διότι δεν σεβάστηκε τα θεια της εποχής του. Οι αρχαίοι έχουν αρκετά να μας διδάξουν εφόσον εμείς διαθέτουμε κριτικό μυαλό.

5η φιάλη «ΤΑ ΕΛΚΗ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΝΟΙ ΤΩΝ ΑΣΕΒΩΝ»
ΙΣΤ'και ο πέμπτος άγγελος άδειασε την φιάλη του στον θρόνο του θηρίου και σκοτώθηκε η βασιλεία του και οι οπαδοί του δάγκασαν τις γλώσσες τους από τον πόνο και βλασφήμησαν τον Θεό για τους πόνους που είχαν και δεν μετανόησαν για τα έργα τους.
Κάτι ανάλογο με την πρώτη φιάλη ισχύει και εδώ. Μόνο που εδώ δεν αναφέρεται στους απλώς χαραγμένους αλλά και σε αυτούς που υποστηρίζουν τον αντίχριστο με την αποδοχή των όρων του και των έργων του, είτε πολιτικά, είτε προσωπικά είτε και θρησκευτικά ακόμη. Όχι μόνο δεν θα μετανοούν οι ασεβείς αλλά θα βλασφημούν τον Θεό επί πλέον, γιατί τους αρέσει να πιστεύουν ότι δεν υπάρχει Θεός. Αντί να κάνουν όπως όρισε ο Χριστός, κοιτώντας το καλό του συνανθρώπου, αντιθέτως θα τους ενδιαφέρουν άλλα πράγματα όπως το κέρδος εις βάρος των άλλων. Κάτι το οποίο βλέπουμε στην κοινωνία μας, όπου δεν υπάρχει το ενδιαφέρον προς το καταναλωτικό κοινό αλλά το ενδιαφέρον βρίσκεται αποκλειστικά και μόνο στην «κατανάλωση». Γι' αυτό υπήρξαν τρελές αγελάδες, διατροφή των κοτόπουλων και πουλερικών με κοπριά και κρέας. κ.α. Για να τα μεγαλώσουν και να τα πουλήσουν τα είχαν μετατρέψει από φυτοφάγα σε παμφάγα-σαρκοφάγα-κοπροφάγα. Ότι ο Θεός με σοφία το εποίησε, ο άνθρωπος με άγνοια το καταστρέφει. Το μέλλον προβλέπεται σχετικά αβέβαιο με τα μεταλλαγμένα βιολογικά προϊόντα. Ουδείς γνωρίζει τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα της επέμβασης του ανθρώπου σε τόσο λεπτά ζητήματα και ισορροπίες στην φύση.

6η φιάλη «Η ΞΗΡΑΝΣΗΣ ΤΟΥ ΕΥΦΡΑΤΗ ΚΑΙ Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΑΡΜΑΓΕΔΩΝ»
ΙΣΤ'12 Όταν άδειασε ο έκτος άγγελος την φιάλη του στον Ευφράτη ποταμό, τότε αυτός ξεράθηκε ώστε να ετοιμαστεί ο δρόμος των Βασιλειάδων που θα έρθουν από την ανατολή.ΙΣΤ'13 και είδα από το στόμα του δράκου και του θηρίου και από το στόμα του ψευδοπροφήτη τρία ακάθαρτα πνεύματα σαν βατράχια. Ήταν δαιμόνια που έκανα θαύματα για να εντυπωσιάσουν και να μαζέψουν τους βασιλιάδες της οικουμένης και να τους οδηγήσουν εις την μάχη της μεγάλης μέρας του Θεού του παντοκράτορα. ΙΣΤ' 15 και ιδού έρχομαι ως κλέπτης και μακάριος αυτός που επαγρυπνεί και φοράει τα ρούχα του και δεν είναι γυμνός ώστε να φαίνεται η ασχήμια του. ΙΣΤ'16και τους μάζεψε αυτούς σε ένα τόπο που στα εβραϊκά ονομάζεται 'Αρμαγεδδών'
Λέει ο Ιωάννης, πως όταν ξεραθεί ο Ευφράτης ποταμός θα έρθει κάποιος ή κάποιοι σαν κατακτητές πολεμιστές από την ανατολή δηλαδή ανατολικότερα του Ευφράτη. Ο σκοπός του σατανά-δράκου, του δυνατού οργάνου του (αντίχριστου) στη γη και του ψευδοπροφήτη θα είναι η συσπείρωση των κυβερνήσεων του κόσμου, για την τελική μάχη-αναμέτρηση «καλών» & «κακών» στην περιοχή του Αρμαγεδδών. Αλίμονο δε σε αυτόν που δεν επαγρυπνεί και δεν ακολουθεί το νόμο του Κυρίου. Γιατί ο Κύριος θα έρθει σαν το «κλέπτη», δηλαδή κανένας δεν ξέρει πότε θα έρθει. Καλύτερα να είμαστε προετοιμασμένοι και να προσφέρουμε τις φιλανθρωπίες μας πάντοτε ή τουλάχιστον όσο μπορούμε περισσότερο, εφόσον ως άνθρωποι που είμαστε δεν γίνεται να είμαστε αναμάρτητοι· ας προσέχουμε τον «έλαιον».

7η φιάλη «Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΣΕΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΑΛΑΝΤΙΑΙΟ ΧΑΛΑΖΙ»
ΙΣΤ'17 και αδειάζοντας στον ουρανό την τελευταία και έβδομη φιάλη ο έβδομος άγγελος, ακούστηκαν βροντές , αστραπές και φωνές δυνατές στον ουρανό και έγινε ο μεγαλύτερος σεισμός από τότε που υπήρξε ο άνθρωπος ΙΣΤ'9 και η πόλη η μεγάλη χωρίστηκε στα τρία και όλες οι πόλεις των εθνών έπεσαν και κάθε νησί χάθηκε και όλα τα βουνά εξαφανίστηκαν. ΙΣΤ'21 επίσης πολύ μεγάλο χαλάζι έπεσε από τον ουρανό και οι άνθρωποι βλασφήμησαν τον Θεό γιατί η πληγή του χαλαζιού ήταν πολύ μεγάλη.
Ξανά βλέπουμε ότι στο τέλος του κόσμου θα διαλυθούν σχεδόν όλα όσα γνωρίζουμε. Η γη θα συγκλονιστεί από πάρα πολύ μεγάλο σεισμό, τον μεγαλύτερο της ιστορίας, και από χαλάζι το οποίο ο Ιωάννης το ονομάζει «Ταλαντιαίο» και εννοεί πολύ μεγάλο σαν το νόμισμα τάλαντο. Αυτό το χαλάζι μπορεί να υπονοεί αλλαγή καιρικών συνθηκών, πρόσκαιρα ή όχι άγνωστο.

Οι 7 βροντές

Οι επτά βροντές αποτελούν και το μοναδικό σημείο της Αποκάλυψης κατά το οποίο ο Θεός διέταξε τον Ιωάννη να μη φανερώσει στους πιστούς τα μέλλοντα, διότι δεν είναι χρήσιμο να παρουσιασθούν πριν την καθορισμένη στιγμή. Η χρονική στιγμή που παρουσιάζονται στο Βιβλίο της Αποκάλυψις είναι ανάμεσα από το 6ο και 7ο σάλπισμα.

Τρεις είναι οι πιθανοί οι λόγοι της «απόκρυψης» των 7 βροντών:

1) Τα σημάδια των 7 βροντών να είναι πολύ φανερά (αν και δεν πείθει πολύ αυτή η άποψη, εφόσον ο ίδιος ο Θεός έχει δώσει στον Ιωάννη εντολή να μην κλειδώσει τα στοιχεία της Αποκάλυψης. Με άλλα λόγια δηλαδή, δεν θέλησε η πληροφορία να είναι κωδικοποιημένη ή κρυπτογραφημένη).
2) Τα σημάδια ή οι πληγές των 7 βροντών, να είναι και πολύ φοβερά. Φοβερά ίσως όσο κι οι βροντές κι οι αστραπές στην κακοκαιρία. Πράττοντας κατά αυτόν τον τρόπο ο Θεός ίσως να μην ήθελε να φοβίσει τους πιστούς για τα επερχόμενα.
3) Κατά μια αντίθετη άποψη, οι 7 βροντές μπορεί να είναι «μικρά» σημάδια τα οποία να μην είναι και «άξια αναφοράς». (Ούτε όμως αυτή η άποψη ευσταθεί πολύ, καθότι τότε δεν θα υπήρχε λόγος ο Θεός να κάνει των Ιωάννη να τις ακούσει (7 βροντές), αναφέροντας αυτές στο πολύ σημαντικότατο βιβλίο της Αποκαλύψεως.
Όπως και να έχει, ένα είναι το σίγουρο, ότι η μέγιστη σοφία του Θεού κράτησε μυστικά τα σημάδια των 7 βροντών μέχρι το τέλος του κόσμου, για λόγους που κατά πάσα πιθανότητα ο ανθρώπινος νους δεν μπορεί να εκτιμήσει. Κάποτε ο γράφων είχε δει γραμμένο σε ένα δικτυακό τόπο: «Ο δάσκαλος δεν μεταφέρει όλη την γνώση στον μαθητή του αλλά μόνο εκείνο το μέρος της που ο μαθητής δύναται να κατανοήσει»